Ben-i İsrail hükümdarlarındandır. Hz, Süleyman'dan sonra yedinci hükümdar olarak gelmiştir. Esasen, zalim bir padişahın karısı idi. Kendisinden evvel padişah olan kocası Yevvem, iktidarda rakipsiz kalabilmek ve uzun müddet saltanatı sürdürebilmek için bütün kardeşlerini bir bir katlettirmişti.

Ama buna rağmen bu emeline erememiş, bu cinayetleri üzerine Allah'ın gazabına uğramış ve çaresiz bir hastalıkla perişan bir halde ölüvermişti.

Karısı Asliyâ, bundan ibret alacağı yerde, aksine daha kötü yola sapmıştı. Her türlü ahlâksızlığı terviç etmiş, kadın ve erkek bütün vatandaşlara zinayı serbest bırakmıştı. Esasen sağlam olmayan İsrailoğullarının ahlâkı büsbütün bozulmuştu. Kötü arzuları frenleyen müeyyideler kaldırılınca, cemiyet hayatı iyice sarsılmıştı.

Bu durum, aklı erenleri tedirgin etti. Asliyâ hakkında umumi nefreti tevlit etti. Kendisi de bu durumu sezdi. Fakat ters yol tuttu. Cemiyete ahlâk ve adaleti getirerek hem cemiyeti, hem de durumunu kuvvetlendireceği yerde, kötü yolunu zulüm ve kötülüğü de takviyeye çalıştı.

Sahip olduğu saltanatta devamlı kalabilmek için kocasının yolunu tuttu. Hatta o kadarla da kalmadı: Kocası yalnız kardeşlerini öldürtmüştü. Bu ise, bütün saltanat ailesinin erkek evlâtlarını katlettirdi. Ancak bir tanesi canını bu katliamdan kurtarmıştı. Bu, kardeşinin oğlu Yevaş'tı.

Gerçi Yevaş da kurbanlar listesine dahildi, ama kaderi onun imdadına bir hâmi çıkardı. Halası ve o devirde pek muteber bir sınıf olan kâhinlerin reisi Yuyazi'nin karısı bulunan Yusi, onu saklamıştı.

Halası bu çocuğu mümkün olduğu kadar gizli ve itina ile yetiştirdi. Çocuk yedi yaşına girince, artık beklemenin; hem çocuk, hem de cemiyet için tehlikeli olacağını düşünerek onu vazifeye çağırdı. Çocuk, bu zalim ve kötü ruhlu kraliçenin hayatına son vererek kendisi tahta geçti.