Soru: “Bir fikre davet, cumhur-u ulemanın kabulüne vabestedir, yoksa davet bid'attır, reddedilir"(Bediüzzaman)sözünü açıklar mısınız? Her dava onu iyi bilenlerin sırtında şehbal açar, yükselir. İşi bilmeyen nadanların elinde de heba olur, gider.Bu dünyevi meseleler de böyledir. Onun için büyüklerimiz "yarım hoca dinden, yarım hekim candan eder” demişler. İslam, alimlere ayrı bir değer ve kıymet vermiş, onları yüceltmiştir. "Allahtan en çok alimlerin korkacağı" "bilenlerle bilmiyenlerin bir olamayacağı" "alimin ölümün alemin ölümü olduğu" "alim bir kişiyi gıybetin iki gıybet sayılacağı" vurgulanmıştır. Hatta, Ahmed Ziyaeddin Gümüşhanevi hazretleri Ahirzaman alametlerin en fecisinin “alimlerin aşağılanması” olduğunu zikretmiştir. Alime itaat hassasiyetle vurgulanmış, aynı zaman da alimlere de büyük mesuliyetler yüklenmiştir. Çünki avam halk onlara bakarak hareket edecektir. Ondan dolayı, zalim Emevi idaresine beyat etmeyen tabiinin dev imamı Said bin Müseyyeb, diliyle kerhen biat etmesini tavsiye eden dostlarına şöyle demiştir: "Halk bize bakıyor, biz ne yaparsak onu yapıyor. Bu durumda onların hali ne olacak." Bediüzzaman’ın dediği gibi Ulema çoğunluğu bir fikirde birleşmişse, bize düşen onlara uymaktır.Tirmizi nin bir rivayetinde:"Ümmetimin çoğunluğu bir hata da birleşmez" deniyor ki, aynı hakikate işaret eder. Bunun aksi şaz görüşlere itibar etmemek gerekir...