ÜSTADIN HUZURUNDA

Bediüzzaman hazretlerinin üstatlarından Şeyh Fethullah Efendi'nin torunu ve eski milletvekillerinden Gıyaseddin Emre beyefendi milletvekili birkaç arkadaşı ile üstadı bir ziyaretini ve üzerindeki etkilerini şöyle anlatıyor: Üstad, adeta bir deryanın, bir okyanusun dalgalanmasına benzeyen bir feyiz halinde idi. Siz de büyük bir hayranlık içinde, huşu içinde dinlemekten başka bir şey düşünemiyorsunuz. O kadar ilmi ve gerçek konuşmaları vardı ki, bunların bir cümlesini tahlile kalkışsanız, benim nazarımda bir kitap yazsanız yine açıklayamazsınız. Çünkü üstad hazretleri bir cümle üzerinde bir deve yükü dolduracak kadar kitap yazacak bir ilmi kudrete sahiptir. Bugün Arapça yazılmış İşarat-ül İ'caz'ını tahkik buyurduğunuz zaman, gelmiş-geçmiş bunca müfessirlerin hayallerinden geçmemiş rumuz ve işaretleri Kur'an-ı Azimüşşan'dan istihraç ederek yazmış olduğunu görürsünüz.

Hayalimizde canlandırdığımız üstadla karşılaştığımızda, hayalimizin de ötesinde bir üstad görünce hayal genişliğimiz dahi üstad hazretlerini istiab edemeyeceğini anladık.

"MAHFUZ KALSIN"

Gıyaseddin Emre beyefendi, şu enteresan hatırasını da naklediyorlar; "Burada size çok daha enteresan bir hususu arz edeyim; Üstad hazretleri sohbet sırasında "bu mahfuz kalsın" diyordu. Hafızam kuvvetli olmasına rağmen ve bunları hafızamda da muhafaza etmeme rağmen, o günden beri "bunlar mahfuz kalsın" kaydıyla anlattığı şeyleri bir başkasına anlatmaya kalksam derhal hafızamdan siliniverdiğini hissediyorum. Ben bunu pederim Şeyh Maruf Efendi'ye anlattım. İfadesi şöyle olmuştu; "Kitapların kaydettiklerine göre, bu anlattığın İmam Rabbani ve Ahmed-i Bedevi'ye mahsus bir manevi rütbedir."

Halen ne zaman düşünsem, aklım duruyor. Yalnız kaldığım zaman, o sohbetleri hatırlıyorum. Fakat bugüne kadar tek bir insana, tek bir cümleyi ifade edemem."

ŞEYH FETHULLAH VE ŞEYH ALAADDİN EFENDİ

Gıyaseddin Emre beyefendi'den nakillere devam ediyoruz. "Dedem için "Şeyh Fethullah Efendi gibi bir âlim benim nazarımda yetişmemiştir" dedi. Amcam Şeyh Alaaddin Efendi'yi sordu. Vefat etmişti. Onu söyledim. Doğu ve Güneydoğu için Şeyh Alaaddin Efendi'nin vefatı büyük bir kayıp idi hem de o, üstadın kendisine bazı konularda ders okuttuğu bir kimseydi. Bunu hatırlatarak, "Ben üstadımın yanında kalırken Şeyh Alaaddin Efendi de o zaman Netaic okuyordu. Üstadım Şeyh Fethullah Efendi, Alaaddin'i bana teslim etti. Kendisine birkaç ders vermiştim. Bu şekilde Alaaddin Efendi hakiki talebemdi" diye kendisinden sitayişle bahsetti. "O hayatta olsaydı belki o tarafa gelmem gerekmezdi. Fakat şimdi Doğu'ya gelmeyi düşünüyorum" dedi.

İNÖNÜ VE MENDERES'İN KÜRSÜDEKİ SÖZLERİ

Gıyaseddin Emre beyefendi, Üstad hakkında Mecliste şöyle bir tartışmanın geçtiğini anlatıyor: "O zamanlar 1960 yılı Ocak ayı idi. Meclis toplandı, biz de gittik. İsmet Paşa'nın elinde Cumhuriyet Gazetesi var, kürsüde ateş püskürüyor ve şöyle diyordu; "Siz Said-i Kürdi'yi gezdiriyorsunuz. İrticayı hortlatıyorsunuz. Atatürk heykellerini kaldırıyorsunuz. (o zamanlar Ulus, Kızılay ve Çankaya'daki heykeller kaldırılmıştı) Siz Atatürkçüleri kızdırıyorsunuz." Hatta konuşmasının bir yerinde " siz öyle bir duruma düşeceksiniz ki, ben dahi sizi kurtaramam."

İsmet Paşa'nın bu hiddetli konuşmasından sonra, Adnan Menderes kürsüye çıktı. O da hiddetli konuşmaya başladı. "Sayın İsmet Paşa'nın İslamiyet'e olan kin ve nefretinin nerden geldiğini bir türlü anlayamadım" dedi. Adnan Menderes bu mukabil konuşmasına şöyle devam etti; "Pir-i fani, bütün hayatını iman ve Kur'an davasına vakfetmiş, bir gün bu fani dünyayı terk eder, giderse, arkasında bıraktığı terekeyi İsmet Paşa gibi zayıf ve naif birisi dahi buradan şuraya taşır. Said Nursi bu derece dünyayı bırakmış bir insandır. Bütün dünyasını ilme, Kur'an'a ve ahirete feda etmiş bir zattır. Siz bundan ne istiyorsunuz?"

Kaynak:

 Gıyaseddin Emre, Medrese'den Meclise, Meclis'ten Yassıada'ya-Kent Yayınları-İst–2006