Müslümanların içini sızlatan tefrika ve ayrılık belâsının bize ne büyük sıkıntılar çektirdiğini günümüzde daha iyi anlıyoruz. Ortak tarihi paylaştığımız Irak’ın nüfusu savaş öncesi 2001 yılında 23.332.000 civarında idi. Buradaki kardeşlerimiz ortak paydaları olan din ve tarihlerini unutarak zalim düşmanlarının oyununa gelmişlerdir.

Bir bölümü Arap, diğer parçası Kürt, öbür tarafı Türkmen’miş. Ama zalimler için bu parçalanma yetmez, bunların bir kısmı Sünnî, diğer kısmı alevi imiş. Bu arada azınlık Hıristiyanları da unutmamalıymışız.

Afganistan’daki, Pakistan’daki, Filistin’deki parçalı aşiret yapısı da hepimizce bilinmektedir. Aşiret ne ki, utanmasalar çekirdek ailelere kadar parçalayacaklar. Hadi düşmanlarımızın görevi parçalamak, bizimki de parçalanmak mı? Nerede inandığımız değerler? Okuduğumuz, ezberlediğimiz ayet ve hadisleri nerede uygulayacağız? Tarih bilgimiz, aklımız, vicdanımız yok mu?

“ Hususan dessas Avrupa zalimleri, bunu İslâmlar içinde menfi bir surette uyandırıyorlar, tâ ki parçalayıp onları yutsunlar. Ve onlardan şimdiye kadar ecnebilerin boğazına gidenlerin ve perişan olanların halleri, menfi milliyetin zararını gösterdi. Şimdi ise, en ziyade birbirine muhtaç ve birbirinden mazlum ve birbirinden fakir ve ecnebî tahakkümü altında ezilen anâsır ve kabâil-i İslâmiye içinde, fikr-i milliyetle birbirine yabanî bakmak ve birbirini düşman telâkki etmek öyle bir felâkettir ki, tarif edilmez Adeta bir sineğin ısırmaması için, müthiş yılanlara arka çevirip sineğin ısırmasına karşı mukabele etmek gibi bir divanelikle, büyük ejderhalar hükmünde olan Avrupa’nın doymak bilmez hırslarını, pençelerini açtıkları bir zamanda onlara ehemmiyet vermeyip, belki mânen onlara yardım edip, menfi unsuriyet fikriyle şark vilâyetlerindeki vatandaşlara veya cenup tarafındaki dindaşlara adâvet besleyip onlara karşı cephe almak, çok zararları ve mehâlikiyle beraber, o cenup efradları içinde düşman olarak yoktur ki, onlara karşı cephe alınsın.

Cenuptan(güneyden) gelen Kur'ân nuru var; İslâmiyet ziyası gelmiş; o içimizde vardır ve her yerde bulunur. İşte o dindaşlara adâvet ise, dolayısıyla İslâmiyete, Kur'ân'a dokunur. İslâmiyet ve Kur'ân'a karşı adâvet ise, bütün bu vatandaşların hayat-ı dünyeviye ve hayat-ı uhreviyesine bir nevi adâvettir(düşmanlıktır) Hamiyet namına hayat-ı içtimaiyeye hizmet edeyim diye iki hayatın temel taşlarını harap etmek, hamiyet değil, hamâkattir!(ahmaklıktır) .” Bediüzzaman-26.mektup 3.mebhas sf; 451

Şimdi batıda, 278.000.000 luk ABD. Söyler misiniz hangi ırktandır? Bir de iki yüz yıllık tarihe sahip... Peki, Avrupa’ya bakıyoruz; Almanya 85.000.000, İngiltere 64.000.000, Fransa 63.000.000 ve İtalya 65.000.000. milyonluk nüfus, ileri teknoloji ve ekonomik durumlarıyla güçlü ABD, ÇİN ve JAPONYA’ya karşı birleşip AB (Avrupa birliği) ‘ni kuruyorlar. Hatta sayılarını 25 devlete çıkarıyorlar. Yani onlar birleşiyor, biz atomlarımıza kadar parçalanıp ayrılıyoruz.

Lütfen uyanalım. Çok günah ve ayıp oluyor. "Ey insanlar! Biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık; sonra da, birbirinizi tanıyasınız diye milletlere ve kabilelere ayırdık." Hucurat Sûresi, 49:13.

"Mü'minler ancak kardeştirler; siz de kardeşlerinizin arasını düzeltin." Hucurat Sûresi,49:10.

“...İşte şu âyet-i kerime(ler), kat'î bir surette menfi bir milliyeti ve fikr-i unsuriyeti kabul etmiyorlar. Çünkü müsbet ve mukaddes İslâmiyet milliyeti ona ihtiyaç bırakmıyor.

Evet, acaba hangi unsur var ki, üç yüz elli milyon(şimdi bir milyar altı yüz bin) vardır? Ve o İslâmiyet yerine o unsuriyet fikri, fikir sahibine o kadar kardeşleri, hem ebedî kardeşleri kazandırsın?

Evet, menfi milliyetin tarihçe pek çok zararları görülmüş. Ezcümle, Emevîler, bir parça fikr-i milliyeti siyasetlerine karıştırdıkları için, hem âlem-i İslâmı küstürdüler, hem kendileri de çok felâketler çektiler.

Hem Avrupa milletleri şu asırda unsuriyet (ırkcılık) fikrini çok ileri sürdükleri için, Fransız ve Almanın çok şeâmetli ebedî adâvetlerinden başka, Harb-i Umumîdeki(birinci dünya savaşında) hâdisât-ı müthişe dahi, menfi milliyetin nev-i beşere ne kadar zararlı olduğunu gösterdi.” Bediüzzaman -26 mektup-üçüncü mebhas sf; 331

İnsanlık zararda, Müslümanlar zararda, milletimiz zararda öyle ise niçin ısrardayız? Büyük Osmanlı sultanı YAVUZ ne güzel söylemiş. Ramazan ayının yumuşattığı gönüllerimizle dinleyelim:

“İhtilâf u tefrika endişesi

Kûşe-i kabrimde hattâ bîkarar eyler beni.

İttihatken savlet-i a’daya def’a çaremiz ;

İttihad etmezse millet, dağ-dar eyler beni...”

(İkilik, uyuşmazlık, nifak ve ayrılık endişesi,

Kabrimde bile beni kararsız eyler.

Birleşmek iken düşmanın saldırısını def etmenin çaresi,

Birleşmez ise millet, gönlümü yaralı ve üzüntülü eyler beni”