Zühtü Bey işini seven genç, çalışkan, tatlı ve dikkatli bir doktordur. Beyin Cerrahi Servisi’nde çalışmaktadır. İşinin ciddiyetini bilen birisidir. Onun en ağır hastalarından birisi olarak bir gün kendisine diyoruz ki:

-İşiniz çok zor doktor bey, insanın çok hassas olduğu beyni, beli ve benzeri yerleriyle uğraşıyorsunuz. Bu zor bölümü seçtiğiniz için siz bir kahramansınız. Sizi kutlarız.

Zühtü Bey bu ifade karşısında şaka yapan gözlerle bize bakarak önce gülüyor sonra da işinin zorluğunu ve yoğunluğunu ifade etmek için şu konuşmayı yapıyor:

-İnsanların en salağı tıpçı olanlardır. Onların da en salağı cerrah olanlardır. Onların da en salağı beyin cerrahı olanlardır.

Bu ifade karşısında çok üzülüyoruz. “Yapmayın doktor bey!” diyoruz. Bize bizden yakın olan insanlar için bunlar söylenir mi? Bu sözleri nereden buldunuz? O da “Hayır hayır, böyle bir söz var ve bütün tıp fakültelerinde söylenir”diyor.

Bu ifade karşısında sağlıkla ilgili güzel değerlendirmeler yapan Bediüzzaman’ın o paha biçilmez sözleri aklımıza geliyor. Bu zatın çok kıymetli olan o güzel değerlendirmesini aynen aşağıya alıyoruz:

“… Biliniz ki mevcudat içinde en kıymettar hayattır ve vazifeler içinde en kıymettar hayata hizmettir. Ve hidematı hayatiye içinde en kıymettarı, hayat-ı faniyenin hayat-ı bakiyeye inkılâp etmesi için say etmektir. (Barla Lahikası sayfa:67)

“Merhum pederi doktor olmak münasebetiyle, çok sâlih ve mübarek, belki veli insanlara faidesi dokunmuş ve ondan memnun olan ve menfaat gören o mübareklerin ervahları, onun vefatı hengâmında kuşlar suretinde en yakın akrabası olan oğluna görünmüş, onun ruhuna şefaatkârane bir hoş-âmedî nev'inden bir istikbal ettikleri hatırıma geldi”(Mektubat)