Hicretten 77 yıl sonraydı.. Halife Abdülmelik, Haccac’ı Irak valiliğine getirdi. Bir hâricî olan Şebib buna Musul’da isyan bayrağını kaldırdı.. Karısı Gazale ve anası Cehize de buna katıldı. Halife Abdülmelik fitneyi bastırmak içlin Haccac’ı komutasında silahlı bir birliği Suriye’den yola çıkardı. Fakat, bunu duyan Şebib, Musul’u terk etti, doğru Kûfe’ye kaçtı. Haccac ise emrindeki silahlı birliklerle ondan evvel Kûfe’ye ulaştı. Ve hemen hükûmet konağını işgal etti. Bilâhare Şebib, karısı ve anası ile birlikte Kûfe’ye geldi.

Karısı Gazale’nin Kûfe mescidinde iki rekât namaz kılmak için adağı vardı. Buraya ayak basınca yapacağı ilk iş bu adağı yerine getirmek olacaktı. Onun için doğru mescide gitti. Suriye’li silahlı birlikler şehri işgal etmiş bulunmasına rağmen o, yetmiş kişilik tarafdarının refakatinde, aldırmadan, camiye girdi, kocası Şebib, caminin kapısında elinde kılıç ona bekçilik etmekteydi.

Gazale, gayet sâkin ve huşû içerisinde, adağını yerine getirmek için iki rekât namazı kılmağa başladı.. Fâtiha’dan sonra birinci rekâtta “Bakara”, ikinci rekâtta da “Al-i İmran” sûrelerini okumak suretiyle iki rekât namaz kıldı ki, böylece Kur’ân’ın en uzun iki sûresini okumuş oluyordu… Buna Haccac’ın emrindeki işgal kuvvetleri şaşkınlıkla, hayretler içerisinde bakıyorlardı.. Namazdan sonra çadırına döndü.. Nihayet savaş başladığı zaman kuvvetleriyle Kûfe, Basra ve Suriye’de ilerleyen Haccac, Şebib ve âilesinin üstün bir kahramanlıkla savaşmasından bir türlü başa çıkamıyordu.. O, askerlerinin arkasında bulunuyor, ne pahasına olursa olsun bunları yenmek için askerlerine türlü türlü vaadlerde bulunuyor ve onları teşvik ediyordu… Nihayet uzun çatışmalardan sonra güç bir halde haricilerin camisini ele geçirdi…

Gazâle ve anası Cehîze bu muharebelerde çok büyük faaliyet göstermişlerdir. Haccac, gizlice bir miktar askeri, Gazâle ile irtibat kurarak onu hîleyle öldürtmeden başka çıkar yol bulamadı. Zaten Haccac’ın ezici çoğunluğu harşısında çok perişan olmuşlar, hezimetten kurtulmak imkânını bulamamışlardı.. İşte, Gazâle, safların gerisinden kendisini hilye ile öldürmek için gelen Haccac’ın silâhlı ajanları ulaşıncaya kadar göz kamaştırıcı bir cesâretle muhârebe etti; Şebib ise arkasında kabarık bir ölü sayısı bırakarak Ehvaz’a kaçarken Gazâle de, silâhlı ajanların kılıçlarına boynunu uzatıyordu…

İbni Hallikan, bu savaşlarda Cehîze’nin de öldürüldüğünü söyler; Taberî ve İbnülesîr ise birkaç gün sonra Şebib’in atıyla Dicle üzerinde bir köprüden denize düştüğünü ve üzerinde bulunan silâhların ağırlığından boğulmaktan kurtulamadığını yazarlar.. Sonra anasına Şebib öldü, denildiğinde:

- “Düşman eliyle mi, değil mi?” diye sordu.

- “Boğuldu” denildi. Bunun üzerine o da:

- “O mümkün olabilir” şeklinde konuştuğunu anlatırlar.

Bu rivayette, biz yalnız onun bunca yüksek mertliğini methetmekle kalmayız. Aynı zamanda Şebib’in anasının o zaman halâ yaşamakta olduğunun isbâtını bulmuş oluruz. Yine Gazâle’nin Haccac’la muharebe ettiği, Haccac’ın onun önünde sebât edemediği, geri çekilip kaçmak zorunda kaldığı yazılıdır. Hâlbuki Haccac Irak süvârilerini, Arabistan yarımadasını ve civârını korku ve şiddetinden inleten kimse olmasına rağmen o cüretkâr kadın bu zorbanın tecavüzünü sarsmış ve korkulu bir şekilde gerisin geriye döndürmeğe muktedir olmuştur.

Bir şâir onun hakkında şöyle söyler:

Bana karşı arslanlaşıyor, harplerde de deve kuşu oluyor.

Ki o, kanatları gevşek, kuş ıslığından bile ürken,

Neden Gazâle’ye de karşı gelmedin ya harb ederken?

Yoksa kalbin iki kuş kanadın üzerinde mi bulunuyor?

Seyyid Süleyman Nedvî, Müslüman Kadınların Kahramanlıkları, Fatih Matbaası, Çeviren Ramazan Yıldız, İstanbul-1967, s. 35-38.