Ölmeden önce ölenler, ölümü gülerek karşılarlar. Âhiret hakikatini bu dünyaya taşıyanlar, kabrin ötesine, nuranî bir buluşma yeri olarak adım atarlar. S. 24

Sözüm ona din adına dünyaya karışanlar adım adım 'dindar ehl-i dünya'ya dönüşürken, dünyaya asla karışmayan bir insanın eseri 'ehl-i dünya'yı dahi 'ehl-i iman ve ehl-i âhiret'e dönüştürecek bir istidat taşımaktadır. S. 24-25

Hayret! Ebed yurdunun ticaretgâhı olarak önümüzde duran şu dünyayı ve şu hayatı, 'sonsuz' zannettiğimiz faniler uğruna, nasıl da bozuk para gibi harcıyoruz.
Hem, büyük başlar zaman zaman ne kadar da boş laflar ediyorlar… S. 41

Her şeye şâmil bir ilim, her şeyi dizgininde tutan bir kudret, her şeye yeten bir servet gerektiren işler için, "Yaparım" diyor –istisnalar bir tarafa– "İnşallah" demiyorlar! S. 43

…Sonuç'a endeksli bir çağda, büyük hayat imtihanı dâhilinde bir dizi 'sınav'la da yüzyüze geliyoruz. Okullardaki imtihanlar, koleje giriş sınavları, Anadolu Lisesi sınavları, işe giriş sınavları; ve bilhassa üniversite sınavı…
Ve bütün bu sınavlarda, özellikle sonuncuda, kazananı da, kaybedeni de ilgilendiren çift-yönlü kayıplar ve kazançlar yaşanıyor.
Mesela, kazananlar, bir gurur veya zafer sarhoşluğu içinde, kazandığı halde kayba düşebiliyor. Gerçekten öyleleri var ki, sonuca ulaşmışsa gururlanıyor; ve 'gurur' kelimesinin asıl anlamının 'aldanmak' olduğu bilinirse, aldanıyor!
Zira, Allah'ın verdiği aklı, hafızayı ve yine Allah'ın ihsanı olan kazanma sonucunu kendisine mal ederek; Rabbine ait olanı kendisinin bilerek, yanılgıların en büyüğünü sergiliyor. S. 46

Alışkanlık perdesiyle körleşen bir göz, her biri bir kudret mucizesi olan mevcutlara gafletle, sıradan şeyler imiş gibi bakar. Bu yüzden, gün gelir, en açık mucizeleri bile akıldan uzak görüp inkâra kalkışır. S. 57

…Şöhret, insanın malı olmayan, ancak ve ancak Allah'ın ihsanı olan hakikat ve güzellikleri insanın kendisine mal eder. Aynı şekilde, insanı, gerçekte kusurlarla dolu olduğu halde, kusurdan münezzeh imiş gibi gösterir. S. 68

Mü'mine düşen, 'aldanış' anlamına da gelen 'gurur'a kapılmak değil; Süleymanvari, "Bu Rabbimin fazlındandır" diyebilmektir. S. 69

Şer cephesi dünyanın en ucundaki üyesiyle ortaklaşa iş görürken, bizler çoğu zaman yanıbaşımızdaki kardeşimizin hayra ve hakikata hizmet eden söz veya fiilini bile görmezden geliyoruz. Kıskançlık, haset ve rekabet gibi duygularla o güzelliği ya küçümsüyor, ya gözlerden kaçırıyor, ya beğenmiyor; ama kesinlikle imtisal etmiyoruz. S. 110

…Ancak bir hatayı kabul edenler o hatadan kurtulurlar. Hatasını hata görmediği halde o hatadan kurtulan tek bir insan yoktur. S. 114

Biz rızk peşinde olduğumuz için mi ubudiyet vazifelerini ihmal durumunda kalıyoruz; yoksa, ubudiyet vazifelerini ihmal ettiğimiz için mi Rabbimiz bizi geçim derdine duçar kılıyor? S. 144

…Kâinatı tefekkür yolundaki çağrılara karşılık, 'şeriatı hâkim kılma' itirazını çokça duymuşuzdur. Nerede sineğe, böceğe, dağa, denize, güneşe bakarak Allah'ın âyetlerini düşünme çağrısı yapılacak olsa, hususan siyaset ve devlet ekseninde düşünen birileri 'daha mühim meseleler'i hatırlatır. S. 161

…Allah'ın rızasına uymayan işlerde 'hemen şimdi'ci olan nefis, ilâhî rızaya uygun işlerde ise tam bir 'erteleyici'dir. Söz vermediğimiz, karar kılmadığımız her hayır, bu bakımdan, belki hiç yapılmamak üzere 'ertelenmeye' mahkûm kalmaktadır. S. 168

…Artık "Zaman bulamıyorum" mazeretine inanmıyorum. Bizatihî gördüm ki, maişet için bize zaman veren Rabbimiz, marifet için de zaman vermiş.
Yeter ki, 'marifet'e tahsis edilmiş o zamanları heba etmeyelim. 'Zaman bulamama' mazeretine sığınmadan, 'zamanı tanzim etme' hususu üzerinde ciddiyetle düşünelim. S. 177