…Sevgi, gönülde gizli bir cevherken dille gerçeklikler âlemine doğuyor. Çünkü sevgi, dille çoğalıyor; gönülden gönle intikal ediyor. S. 16

…Bugün biz bir sevgi yokluğundan ve yoksulluğundan söz ediyorsak, öncelikle, varlık bilgi ve ahlak anlayışımızı sorgulamamız gerekir. S. 17

İnsan bir şeyi ya güzelliği ya da yüceliği sebebiyle sever. Yaratıcı, hem mutlak güzellik sahibidir hem de yücedir. Dolayısıyla her bakımdan sevilmeye layıktır. S. 19-20

Marifet, manevî ve ilâhî hakikatleri tadarak elde edilen bilgidir. Bu bilgi, insanı taklitten tahkike ulaştırır. Bu ise ancak aşkla tahsil edilir. Diğer bir ifadeyle sevgi, bilginin kaynağıdır. S. 20-21

Sevgi, devası kendinde olan bir derttir. Bu dert, öncelikle cihanı hiçe satmayı, varlığı döküp gitmeyi gerekli kılar. Bu hâlin tasavvuftaki adı; terktir. S. 21

Ay geceden ürkmediği karanlığından kaçmadığı içindir ki nurlandı.
Gül, o güzel kokuyu, dikenle hoş geçinmekle kazandı. S. 23

İnsan, uyuyan varlık; hayat ise, uykudur. Uyuyan varlığın yapıp ettikleri, ölümle sonuçlanan bir rüyadan ibarettir. S. 55

Hakiki anlamda dirilik, insanın kendinde bulunan ölümsüze bağlanması ve onu ortaya çıkarmasıdır. Yoksa an be an ölen ve dirilen arzu ve isteklere teslim olmak, dirilik değil, manevî anlamda ölümdür. S. 58

…İrfanî ölüm, ruh ve madde düalizmini, ruhu özgürlüğüne kavuşturarak teke dönüştürmek; zıtları birleştirmek; kesreti vahdete dönüştürmek; nefsi arındırıcı bir kısım uygulamalarla ruhî dinginliği ve huzuru yakalama bilincidir. S. 60

İçimizdeki savaş, gönül ülkesinin aydınlığını bütün bir vücut iklimine hâkim kılmaktır. Aydınlık, doğruluktur; insanın özüyle sözüyle dosdoğru olması. Doğru olmak, öncelikle içimizdeki kırılmaları düzeltmemizle mümkün oluyor. İçi eğri olanın dışı ne kadar doğru olur? İçteki bu savaş, bizi içimizden doğrultuyor. S. 68

Hakikî güzellik, zamanla bitmeyen, mevsimler üstü bir güzellik… Tükenmeyen bu güzellik, mekânla, kostümle ve makyajla güzelleşen değil, aksine, eşyanın ve mekânın güzellik iksiridir. Bu güzellik uğruna, Ethem gibi, tâc ve taht terk ediliyor. Bu güzellik uğruna, Mecnun gibi çöllere düşülüyor. S. 98

Aşk, kemali tamamlıyor; idraki açıyor, iç insanını inşa ediyor. İnsan, aşkla hakikî anlamda insanlık şerefine kavuşuyor. İşte bu aşk, tasavvuf yolcusunun bilgi kaynağı oluyor. S. 98

…Mâsivadan, senin gönlünü meşgul eden bütün o şeylerden kalbini koruyabilirsen, ancak o zaman aşkla sırrını cilalar ve halk içine çıkabilirsin. Bu da neyle mümkün, candan ve gönülden Hakk'ı zikretmekle! S. 101