Esad Hocamızı Yâd Edince…

Esad Efendi Hocamız; "mürşitler cahil olur" dendiği zamanda profesör unvanı ile kafalardaki bu pas durumu yıktı. Aslında bizim mürşitlerimizin, âlimlerimizin, ariflerimizin cehli falan yoktu. Ama neylersiniz ki her şeyi diplomaya, belli bir takım çerçevelere hapsetmiş dar bakışlılara verilecek en güzel cevabı da Esad Efendi Hocamız; yüksek lisansını, doktorasını, doçentliğini ve en nihayetinde profesörlüğünü ikmal ederek verdi. Ehl-i Sünnetin kamet isimlerinin hep âdetidir zaten; karşılıklı münazaaya girmektense; verilecek cevabı yaşayarak vermek…

Esad Hocamız; gerek düzenlediği seminerler ve paneller (Ahmed Ziyaeddin Gümüşhanevi, Düzceli İmam Zahidül Kevseri, Mehmed Zahid Kotku gibi) gerekse katıldığı programlar ve organizasyonlar ile sürekli kamuoyunun önündeydi. Mürşitlerimizin, âlimlerimizin ve ariflerimizin " Şöhret afettir" hadis-i şerifi gereğince medyadan ve kamuoyundan uzak olmayı yeğlemeleri nedeniyle toplumun kahir ekserinde ulemamız ve urefamıza dair " Bunlar çatık kaşlı. Astığı astık kestiği kestik" şeklinde yanlış, hatalı ve maksatlı bir imaj oluşmuştu. 

Malum medyanın keçisi çalınan müftüyü, keçi çalan müftü şeklinde bilerek ve isteyerek çarpıtması; Yeşilçam filmlerinde imam/alim/hoca tiplemelerinin illa kötü, içten pazarlıklı ve çıkarcı olarak gösterilmesi; mezkur imajın daha da pekişmesini sağlamıştı. Ancak Esad Hocamızın kamuoyu önünde olması; muhtelif çevreler ile diyaloga açık olması bu imajı yıkmıştı. 

Matbuat ve medya alanındaki girişimleri de bu konuda zikredilmelidir. Hocaefendi'nin neşrettiği/neşrine önayak olduğu onca esere; bizatihi akademik seviyedeki yazarlık kimliğine ve dergilerine rağmen Basın Yayın Kartının verilmemesi; bir takım çevrelerin Müslümanlara nasıl baktığının göstergesidir.

Esad Hocamız bir tebliğ insanıydı. Resulullah (sav)'den tevarüs ettiği tebliğ ve irşad metodlarına sımsıkı sarılan Hocamız; tavsiye ettiği her şeyi bizatihi kendi nefsinde yaşayan bir âlim-i amil zat idi. O; çocukla çocuk, büyükle büyük, âlimle alim, cahil ile cahil olan bir insan-ı kamildi. Muhatabının akıl ve zekâ seviyesine, ilmine göre hitab eden bir gönül adamı, bir dervişti.

İtizarım

Son yazı, sağlık problemlerimizden ötürü biraz gecikti. Hem siz muhterem okuyucularımızdan, hem site idaresinden hem de muhterem ve merhum Hocaefendi'den helallik istirham ediyorum. Hep söylediğim gibi; bir arif-i rabbaniyi, bir insan-ı kamili anlatmak bu abd-i acizin işi değil. Eğer bu hususta bir istihdam-ı Rabbani vuku buluyorsa; o fakire büyüklerimizin acımalarındandır. Sizlerden ayağımızın sürçmemesi, yazarken hataya düşmememiz ve sıhhat sorunlarım için dualar bekliyorum.

Hakkında Denilenlerden

İsteyen inanır, isteyen inanmaz, halkın büyük desteğini alan Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, Hocaefendi'nin Süleymaniye'ye defni konusunda puan kaybetti.

Gün boyu duyduğumuz en çok kınama bu meyandaydı. O kadar fazla dile getirildi ki, açıkçası Sayın Ahmet Necdet Sezer'i sevenlerinin kalbinin kırıldığına şahit oldum.

Evet, "Muhteşem Cuma'da" Hocaefendi'ye dua ve niyazlar vardı, Cumhurbaşkanı'na da sitemler. Hocaefendi'nin cenazesi ülke barışı için ne kadar birlik ve beraberlik göstergesi olduysa, Cumhurbaşkanı'na bu kararı aldırtanlar da, o derece ayrılık ve bölücülük tarafı olarak zihinlere kazındı.

İrtica gibi sapık bir taarruzla masum insanları suçlayan artistler, gördünüz mü manzarayı? Bir sineğin kanadı bile ezilmedi. Çünkü bu insanların imanları, her varlığın canını kutsal bilir. Ne olur, biraz da sizin kutsallarınız olsa. Tabi rant için sahip çıktığınız kutsallarınız değil. Hüseyin Öztürk ; Akit ; 11/02/2001

- Âlimin ölümü, âlemin ölümü diye tavsif etmişlerdir.

Prof. Esad Coşan Hocaefendi'yi de böyle anlamak hiç mübalağa olmaz. Çünkü şimdiye kadar gösterdiği eşsiz gayretleriyle âleme hizmetler vermiş, imar ettiği gönüller ondan aldığı feyiz ve kuvvetle toplumun hayırlı insanları haline gelmiş, bulundukları yerlerde iyilik ve hayrın öncüleri olarak görülmüşlerdir.

Kendisini her dinleyişimde geçmişteki dört duvar arasında hizmetini sürdüren tarikat anlayışını duvarların dışına çıkardığını, topluma maddî, manevî hizmet veren bir tarikat anlayışı takdim ettiğini takdirle müşahede etmiş, işte gönlümüzde tarikat böyle anlaşılmalı diye söylenmiştim. Ahmet ŞAHİN

Bana ümmeti anlattınız efendim, "girişken olmak lazım" dediniz. "Güzel insan olmak lazım, her şeyin en güzelini yapmak lazım" dediniz. Sizi en çok güzel ahlaka çağırırken hatırlıyorum."Peki" demesini öğrenmek lazım derdiniz. " Peki diyemedik efendim.

Nefsimize " Peki" dedik ama güzel insanlara "Peki" diyemedik. Dervişliği sevdirmeye yaşatmaya çalışırdınız. Ne kadar yumuşak sözlü idiniz. Çocukları ne kadar severdiniz. Kim bilir Gül Çocuk kapandığında ne kadar üzülmüştünüz. Asım GÜLTEKİN; Milli Gazete, 05/02/2001

 O, ulvi bir davanın sürgünüyken şehit oldu. Sanki bu memleketin en kötüsü o muydu ki, ona karşı çıkanlar, ona rahat yüzü göstermediler. Sarhoşlara, kumarbazlara tanınan hak ona tanınmadı. Alim ve kamil olan bir insanın bu durumlara düşmesi geleceğimiz için pek de iyi sayılmaz. Bir ülkede faziletli insanlar baş üstünde tutulmuyorsa, diğerlerinin de yapacağı fazla bir şey yoktur.

Üstün insanları şucu, bucu olarak damgalayanlar, ülkeyi geri bıraktı. Biz bu devletten fazla bir şey istemedik. Alman, Hollanda devleti gibi bir devletimiz olsaydı, hiç şüphe yok ki biz de rahat ederdik. Muhterem hocam, Avustralya'da, Almanya'da, İsveç'te rahat ederken sürgün yaşamanın ıstırabını çekiyordu.

Ey üstün insan, değerli ilim adamı, insan yetiştiren insan, sana rahmetler dilerim, makamın cennet olsun. Dünya Müslümanlarına, insanlık alemine başsağlığı dilerim. Hekimoğlu İsmail