Madem Allah Teâlâ vardır, kullarına isteklerini bildirecektir. Herkesle konuşması mümkün olmadığına göre seçtiği kimselerle konuşacaktır. Madem seçecektir, o zaman insanların en hayırlılarını seçecektir. İşte onlara peygamberler, resuller veya nebiler diyoruz. Aklımızla bulabileceğimiz ve vicdanımızla hissedebileceğimiz, yaratıcının bizden isteklerini ve bizim ona kulluğumuzun nasıl olacağını, adına rasul veya nebî denilen peygamberler, bize ancak Allah Teâlâ'dan aldıkları vahy ile öğreteceklerdir.

Allah'ı (C.C.) kabul ama risaleti inkâr anlayışı olan "Deizm" İslam'ca merduttur. Genelde vahye mazhar olmuş ve kitap verilmiş peygamberlere "Resul", kitap verilmemiş peygamberlere "Nebî" denilir. Her resul aynı zamanda nebidir, ama her nebî aynı zamanda resul değildir. Nebî, kendinden evvelki resulün şeriatı (Düzeni) ile hareket eder. Şu halde Peygamberimiz hem nebî ve hem de rasüldür.

Kuran-ı Kerimde zikredilen tüm peygamberlere iman, İslam inancı açısından gereklidir. Bu peygamberler şunlardır: (Adem, İdris, Nuh, Hud, Salih, Lut, İbrahim, İsmail, İshak, Yakub, Yunus, Yusuf, Eyyub, Şuayb, Musa, Harun, Davud, Süleyman, İlyas, Elyesa', Zülkifl, Zekeriyya, Yahya, İsa, Muhammed Mustafa (Aleyhimussalatüvesselam).

İslam inancı ilk peygamberi Adem ve son peygamberi Muhammed (A.S.) olarak kabul eder ve bu son peygamberle nübüvvet-risalet zincirinin düğümlendiğini ifade ederek kıyamete kadar peygamberlik iddia edenlerin yalancı olduklarına hükmeder.

Kuran-ı Kerimde peygamber olup olmadığı şüpheli olan Üzeyr, Lokman, Zülkarneyn adlarıyla anılan üç zat vardır. Asiye ve Meryem'in peygamber olup olmadığı hususunda bazıları tereddüt göstermişlerdir. Kadından peygamber gelmemiştir tezini savunanlar bunu reddederlerken, kadından da peygamber olabileceğini savunanlar bu tesbite itibar etmişlerdir.

Ayrıca, peygamberler hep Doğudan gelmiştir tezini savunanlara karşı miladdan önce yaşamış ve Batıda neşet etmiş olan Sokrat, Aristo, Eflatun ve benzerlerinin, serdettikleri tevhid inancı bağlamında peygamber olabileceklerine dair söylentiler vardır. Tıpkı Doğudan zuhur etmiş ve miladdan önce yaşamış olan Buda, Konfüçyüs ve Tao gibi. Ancak bilinmelidir ki, peygamberlerin peygamber olduklarını kabul edebilmek için kendilerinin Allah (C.C.) tarafından gönderildiklerini ifade ve ispat etmeleri temel bir esastır.

Tüm peygamberlerin ortak vasıfları şunlardır:

Sıdk: Asla yalan söylemezler ve sahtekârlık yapmazlar.

Emanet: Emin kimselerdir. Davalarına herkesten ziyade kendileri sadıktırlar.

Fetanet: En zor meseleleri gayet rahatlıkla çözecek zekâya sahiptirler.

Tebliğ: Allah'tan aldıkları emirleri değiştirmeksizin insanlara iletirler.

İsmet: Günah işlemezler. Ancak insan oldukları için hata yapabilirler. Bu hatalarda da ikaz edilirler.

 Muhammed (A.S.)'ın sair peygamberlerden farklı özellikleri şunlardır:

*Son peygamber oluÅŸu.

*Sadece bir kavme ve bir bölgeye değil, tüm âleme gönderilmiş oluşu.

*Yeryüzünün tamamıyla kendisine ibadethane kılınışı.

*Kendisine gönderilen kitabın kıyamete kadar tahrif edilemeyeceği hususu.

*Gelmiş-geçmiş tüm peygamberler ve inanan insanların kendisine ümmet sayılışı.

*Öbür alemde şefaat hakkının herkesin üzerinde oluşu.

Kendisine kitab ve sahife gönderilen peygamberler şunlardır: Âdem (AS)'a on sahife, İdris (AS)'a otuz sahife, İbrahim (AS)'a on sahife, Şit(AS)'a elli sahife, Davud (AS)'a Zebur, Musa (AS)'a Tevrat, İsa (AS)'a İncil ve Muhammed (AS)'a Kuran-ı Kerim'dir. Diğer peygamberler bu sahife ve kitaplara göre hareket etmişlerdir.

-devam edecek-