BÄ°R BABA TAVSÄ°YESÄ°

Benim babam, ben Ankara İlahiyat'a asistan olarak gelirken, İstanbul'dan beni uğurlarken: "Evlâdım! Biz sana bakmaya hazırız. Dinine bir baskı sezdiğin zaman, vazifeyi bırak, dön gel!" demişti, bir. --Allah razı olsun...-- İkincisi de, "Her sabah fakülteye giderken, on defa şu ayeti oku!" demişti:

(Rabbenâ lâ tüziğ kulûbenâ ba'de iz hedeytenâ veheblenâ min ledünke rahmeh, inneke entel vehhâb!) "Yâ Rabbi, kalbimizi biz hidâyete erdikten sonra tekrar saptırtma, eğriltme! Doğruyu bulduktan sonra yanlış yola tekrar döndürtme! Lütf u kereminden, ind-i ilâhinden bize rahmetini, ihsan ve ikram eyle!.. Çünkü sen çok cömertsin, çok vehhabsın... İkram edicisin, hibe edicisin, bahşedicisin." diye bu ayet-i kerîmeyi okuyarak; yâni kalbin sapmaması, şaşırmaması, ayağın kaymaması duasını yaparak gitmeyi söylemişti. . 17 Mart 1992 – Ankara

"BÖYLE TARİKAT ANLAYIŞINA BEN DE KARŞIYIM"

Bizim Kayseri'li bir tüccar kardeşimizin bulunduğu handa tezgâhtar bir şahıs... Sarıklı geziyor, cübbeli geziyor, beş vakit namazı camide kılıyor... Sakalı da var. Başka tezgâhtar işçi çocukları filân da yakalarsa, onları da İslâm'a çekmeye çalışıyor. Onları da namaza alıştırmağa çalışıyor. Demek ki, yâni bir İslâmî hizmet yapmak durumunda... Sonra birden bu şahıs bakıyorlar ki cübbeyi bırakmış, sarığı bırakmış, sakalı kesmiş, camiyi de terk etmiş... "Ne oldu?" diyorlar. İşte bir şahsa bağlanmış onun için... Aradan bir zaman geçiyor. Tabii bu o şahsa bağlı olduğu için, bizim tüccar arkadaşımıza da geliyor diyor ki: "Bu akşam bizim --söylemek istemiyorum, kelimeyi kullanmak istemiyorum--babamız, üstadımız, büyüğümüz --diyor diyelim-- falan yerde konuşacak, siz de buyurun!" diyor. "Olur hemen gelirim." diyor. O daveti yapan gittikten sonra, bunun dükkânında çalışan tezgâhtarı patronuna diyor ki, "Abi, sen olur giderim dedin ama bu çocuk namaz kılıyordu namazı bıraktı, sakallıydı sakalı kesti, yolunu sapıttı, şaşırttı... Yâni bunun bağlandığı şahıs da sapık bir kimsedir. Ne diye gideceksin onun meclisine?.." deyince; yâni, her çeşmeden su içilir mi? Kimisi çamurludur, kimisi mikropludur. Diyor ki, "Ben onun öyle olduğu için gideceğim, merak ediyorum, bunu raydan çıkartan şahıs kimdir diye gideceğim." diyor.

Kalktım gittim diyor. Tam bizim o eve yaklaştığımız sırada akşam ezanı okundu. Biz de tereddüt ettik. "Camiye mi gidelim, eve mi gidelim?" diye. "Evde belki cemaat daha fazladır, mahalle camisinde birkaç kişi olabilir, çok cemaatle namaz kılalım!" demişler, eve girmişler. Ev tıklım tıklım dolu... Bir köşeye ilişmişler. Başköşede bir adam bir şeyler konuşuyor. Dinlemişler, dinlemişler, dinlemişler... Saate bakmaya başlamışlar... Yâni, akşamın vakti daralmaya başlamış. Demişler ki, "Namaz kılmadık, namazın vakti geçiyor!.." Konuşan adam, şöyle istihfaf edici bir nazarla bakmış. "Nerden getirdiniz, bu bîganeleri?" gibilerden... Ev sahibine demiş, "Meşgul ol şunlarla!"

Artık o çağıran şahıs bunları almış, lavaboya götürmüş; abdest almışlar. O da utandığı için abdest almış. Gelmişler. "Ne yaptın evlâdım?" demiş, o sapıtan çocuğa... "Islandım baba!" demiş. Tabir, baba... Onun da cevabı şu: "Evladım, insanoğlu çamurdan yaratılmıştır, suyla pek oynamaya gelmez, demedim mi ben sana?.." Yâni abdest almak, suyla oynamak çamurdan yaratılmış insanı biraz bozar filân diye. Sonra namaz kılmışlar, gene gelip oturmuşlar. "Ne yaptınız?" demiş. "Namaz kıldık." demişler. "Yahu, biz burada aşkullahtan, muhabbetullahtan bahsediyoruz; siz namaz kılmaya kalkıyorsunuz. Namazın kazası var ama sohbetin kazası yok!" Yâni biz aşkullahtan, muhabbetten, o kadar yüksek şeylerden bahsediyoruz; siz basit şeylerle uğraşıyorsunuz... "Ben de bidâyet-i halimde, 25 sene kadar önce bir namaz kılmıştım; siz de zamanla belki düzelirsiniz." demiş.

Şimdi tabii, böyle insanlar varken, elbette tasavvufa karşı çıkacak insanlar da vardır; ben de başlarındayım!.. Ben de başlarında olmak üzere... Çünkü biz, Allah'ın kullarıyız. Allah'ın emrine itaatle, Allah'ın kelâmı olan Kur'an'a uymakla; rasûlü olan, Habîb'ine ittibâ etmekle görevliyiz. Böyle maskaralık olmaz ki!.. Haramların mubah görüldüğü, menhiyâtın icra edildiği bir yol, İslâmî bir yol olamaz ki!.. Onun için tabii, tenkidler olacak... Onlarla anlaşabiliriz; "Neyi tenkid ediyor?" filân diye sorup, belki aynı noktaya gelebiliriz. ... 26 Nisan 1992 – SÖKE

"SÄ°Z KAYNAÄžA BAKIN"

Ermeni bir kardeşimiz vardı İstanbul'da, Zâhid Barsam... Müslüman olmuş, Hocamız'ın geldi elini öptü. Kapalıçarşıda ticaret yapıyor. Papazlar her gün dükkanına gelip gidiyorlarmış. "Niye Hıristiyanlıktan döndün, İslâm'a girdin? Bak bu hacıların hallerine, bak bu müslümanların hallerine, fakirliğine, geriliğine, vesairesine!.." diyorlarmış. "Siz suyun kaynağına bakın. Dağdan pınarın ilk çıktığı yere bakın! O pınar suyu kullanılıyor. Kullanıldıktan sonra drenaj kanallarından aktığı yere bakıyorsunuz. İslâm o değil ki, o kullanılmış tarafı değil ki. Kaynaktan çıkan asıl yere bakın; İslâm'ın asıl orası güzel." demiş. Yâni "Müslümanların kusurlarını bahane eden, fakirliğini, geriliğini bahane eden papazlarla böyle mücadele ediyorum." diye söylemişti Ermeni. 25 Eylül 1992 ANKARA

CAMÄ° CEMAATÄ°NÄ°N HAL-Ä° PÃœR MELALÄ°

Geçen gün ezan okundu; --yâni bunu, acı taraflarımızı belirtmek için söylüyorum-- yavaş gidersem sünneti değil farzı da kaçırırım diye, camiye apar topar gittim. Bana cübbeyi verdiler, sarığı verdiler, yatsı namazında mihraba sürdüler. Namazı kıldırdım, çıktık. Sonradan öğrendim ki, "Hocaefendi bize çorapsız namaz kıldırdı" demişler, tenkit etmişler. Namaza yetişeyim diye çorap giymeye fırsat bulamadım. Çorabı arasam namaz kaçacak. Ayağımı kurulayacağım vs. Apar topar camiye yetiştim. "Yâhu, hoca abdestsiz namaz kıldırmamış; usulüne uygun kıldırmış. Çorapsız kıldırırsa ne olur?.." Hiç bir şey olmaz. Bundan haberdar değil millet; bunun dedikodusunu yapıyor . Peygamber Efendimiz yün çorap mı giydi, ipek çorap mı giydi, pamuklu çorap mı giydi, merserize mi giydi?.. Ne giydi de namazı kıldırdı?.. Yâni çoraplı olsa ne olacak, çorapsız olsa ne olacak?..

Bir cuma günü hadisi şerifte okumuştum, "Cuma'dan sonra yüz defa: (Lâ ilâhe illallahü vahdehû lâ şerîke leh, lehül mülkü ve lehül hamdü ve hüve alâ külli şey'in kadîr) derse, şu sevapları alır." diye, oturdum. Biraz gecikiyor insan tabi bunu okurken. Bir kasabadayız. Arkadaşım da arkada namaz kılıyor... Patırtı koptu. Şöyle baktım münakaşa ediyor bir şahısla, neyse ben tesbihleri çektim. Meğer konu şuymuş: "Yâhu, bu ne biçim adam?" demiş arkadaki birisi. Benim arkadaşım da soruyor ona: "Ne biçim, ne var yâni?.." "Cumadan sonraki sünnetleri kılmadı, boyuna oturuyor." demiş. "O ilâhîyat profesörüdür, git kendisine sor!" demiş. Gelip de bana da sormuyor, ama buğz ediyor bana... Yâni, ben farzdan sonra oturmuşum, Peygamber Efendimizin sünneti seniyyesi olan bir şeyi yapıyorum; yine sünnetlerimi kılacağım. Kılmayacağımdan değil. Sana ne be adam, başka işin mi yok?.. Yâni cumanın farzını kılsa, o da yeter bir insana... Ama bunun için müslüman birbirine buğz ediyor. Yâni, bilgiden bu kadar yoksun. Bilgi iletiminden, iletişiminden bu kadar uzak. Amerika'lı % 46'sını harcıyor gelirinin; biz bu kadar uzağız. 25 Eylül 1992 ANKARA

-Devam edecek-