Mehmet Süleyman Teymuroğlu, 1960 ihtilalinden sonra Milli Birlik komitesine "Menderes Suçsuzdur" adlı bir mektup kaleme aldığı için hapsedilmişti. 15 Mart 1962 tarihinde Başkale hapishanesinde yazdığı "Fatiha ve Mektup" adlı şiirinde aile fertlerinden her gün birer mektup yazmalarını rica eder ve mektup bekleyişine uygun davranmayan yakınlarına ve ahbaplarına sitem eder:

"Fatiha ölülere, mektup sağlara gider;

Ölülere nur yağar, sağlara gelir huzur.

Fatihalar ânında ölüyü teskîn eder,

Mektupsa birkaç günde ancak yerini bulur.

Ben bugün zindandayım, bir odada yalınız.

Ne çocuklar yanımda, ne de karşımda hanım!

Fatmam, Selmam, (…..)'ım, Tayyibem, Memduh canım

Her gün rica ederim, birer mektup salınız!

Kabirden bir evvelki kabir odasındayım,

Kesilmemişti fakat ilgim bu âlem ile.

Nasıl bilmem ki teyzem, nasıl bilmem ki dayım?

Onlara da yalvardım mektup için, nâfile…

Ahbablara da n'oldu, yazmazlar birer mektup?

Olmaz mıydı nurlansa resimleriyle zindan?

Adresim gayet basit, eğer bu ise matlûp:

Başkale'de hapiste Sayın Mehmet Süleyman!

Ölüler benden kat kat mesutturlar, emin ol!

Kur'an, mevlüt ve helva nurdan ırmaklar gibi.

Zaten kafese koymuş ruhu; ceset, bacak, kol…

Mektupsuzluk tamamen dünyamı saklar gibi.

Bir asker var kapıda; her gün her saat bekler.

Sizleri yolcu edip içeri alamadım.

Hatırımdan silindi neş'e, çiftlik çiçekler…

Sizler de silinince yaklaştı adım adım.

Dedi: "Sen de benimsin, sevdiklerin de benim,

Onları sevdiren de seven de bil ki benim."

Kendimi de unuttum, artık hürüm ve şenim.

Hapishane o demde oldu benim gülşenim.