Peygamberimiz'in (aleyhissalatu vesselam) hacca giderken davet ettiği hanım sahabedir.

NESEBÄ°:

Ümmü Sinân el-Eslemiyye'nin nesebi hakkında bir malumatımız yok. Yalnızca Eslem kabilesinden olduğu hadislerden anlaşılmaktadır.

HAYATI:

Ümmü Sinân (r.anha), Hayber gazasına katılmış ve ganimet olarak da kendisine gümüş takılar, Fedek kadifesi, Yemen elbiseleri, saçaklı yaygı, tunç tencere ve yedi dinara sattığı bir deve verilmiştir.

"Ümmü Sinân el-Eslemiyye, Peygamberimiz'in (aleyhissalatu vesselam) Hz. Safiyye ile evlenmesi sırasında kendisinin de hazır bulunduğunu, Hz. Safiyye'yi birlikte tarayıp kokuladıklarını, onun süslendiği zaman son derecede güzelleştiğini, o gecedeki kadarda güzel bir koku koklamamış olduklarını ve Hz. Safiyye'yi hazırladıktan sonra Peygamberimiz'in (aleyhissalatu vesselam) geldiğini ve ona doğru vardığını, yapılmış olan tavsiyeye uyarak Hz. Safiyye'nin Peygamberimiz (aleyhissalatu vesselam) için ayağa kalktığını ve o sırada yanlarından ayrılıp ikisini baş başa bıraktıklarını bildirir."

Ümmü Sinân'ın (r.anha) diğer ahvali ve vefat yılı hakkında bir malumatımız yoktur.

HAKKINDAKÄ° HADÄ°SLER:

İbnu Abbas (r.a) anlatıyor: "Resûlullah (aleyhissalatu vesselam), Ensar'dan Ümmü Sinân adındaki bir kadına: "Bizimle haccetmekten seni ne alıkoydu?" diye sordu. Kadın: "Ebu fülanın (kocasını kasteder) sadece iki sulama devesi var. Biriyle o ve oğlu hacca gitti, öbürü (ile de ben kaldım) arazimizi suluyor (um)" dedi. Bunun üzerine Resûlullah (aleyhissalatu vesselam): "Öyleyse Ramazan'da (yapacağın) umre, (kaçırdığın) bir haccın veya benimle (yapmış olacağın) bir haccın kazasıdır. Ramazan gelince umre yap. Zira Ramazan'daki bir umre hacca muadil olur." [Buhari, Umre 4, Cezau's-Sayd 26; Müslim, Hacc 222; Nesai, Sıymm 6, (4,130).]
Hadis Hakkında Açıklama:
"İbnu Hacer, Buhârî'nin "Ramazan'da Umre" adlı bâbında, hadisi muhtelif vecihleri içerisinde tahlil ederek, Resûlullah'ın (aleyhissalatu vesselam) kendisiyle hacca katılmayış sebebini sormuş olduğu iki ayrı kadın olabileceği ihtimalini belirtir. Bunlardan biri Ümmü Ma'kıl el-Esediyye, diğer Ümmü Sinân el-Ensâriyye'dir. Bunların hikâyeleri de hadislerde farklıdır. Hatta bazı rivayetlerde Ümmü Sinân değil, Ümmü Süleym ismi mezkûrdur.
İsmi mübhem kılınan koca, bazı rivayetlerde Ebû Sinân diye tesmiye edilmiştir. Bu durumdan, kadının oğlunun isminin Sinân olduğu anlaşılmaktadır."

Ashâbın Tebük Savaşında infakta bulunmaları hakkında Ümmü Sinan el-Eslemiyye anlatıyor: "Hz. Âişe'nin evinde, Hz. Peygamber'in önüne serilmiş bir yaygı gördüm. Üzeri Müslüman kadınların bu gazve için hediye etmiş oldukları eşyalarla doluydu. Bunlar arasında fildişinden ve altından yapılmış bilezikler, halhallar, küpeler ve yüzükler görülüyordu. Hâlbuki halk o sıralarda büyük bir sıkıntı içerisindeydi. Çünkü mevsim henüz meyvelerin yetişme mevsimiydi. Hava çok sıcak olup halk gölgeliklerden çıkmak istemiyordu. İnsanlar bu savaşa yanaşmıyor ve buna cân u gönülden razı olamıyorlardı. Bunun üzerine Hz. Peygamber işe el koydu ve meseleye ciddiyetle eğildi. Ordugâhını Seniyyetü'l-Vedâ denilen yere kurdurdu. Halk isimlerinin yazılamayacağı kadar çoktu. Bu yüzden de yazmak mümkün olmadı. Eğer haklarında vahiy inmesi korkusu olmasaydı birçok kişinin kaçıp gizlenmesi oldukça kolaydı."

Ümmü Sinan derki: "Resûlullah (aleyhissalatu vesselam), her sabah, üzerinde zırh gömlek olduğu halde, çarpışmak, çarpışmayı yönetmek için, Reci karargâhından ayrılır; akşamleyin yanımıza dönerdi. Böylece, yedi gün kalındı. Nihayet, Yüce Allah Natat'ın fethini nasip etti."

KAYNAK

Nurgül Dere, Hanım Sahabîler, Kayıhan Yayınları, İstanbul, 2019.