Güngörmüş, gün geçirmiş zatların yanında insanın ya bir not defteri olmalı veya bir kayıt cihazı. Bazen bir vesileyle, bir soruyla çok güzel anekdotlar, hatıralar ortaya çıkabiliyor. Ocak ayında Fatih Nurtaşında, şimdi Rahmet-i Rahman'a kavuşmuş olan merhum Mehmed Karasan ağabeyin hazırlamış olduğu akşam yemeğini yerken, yanı başımızda olan Mehmed Fırıncı ağabeye, Seyyid Şefik Arvasi hazretleri hakkında bir soru sorunca, böyle bir hatırayı kaydetme imkânı oldu. Aşağıda sizlerle paylaşıyorum. Ama önce bu muhterem zat hakkında kısa bir bilgi verelim;

Seyyid Şefik Efendi(1884-1970) Bediüzzaman hazretlerinin eski talebelerinden ve İşarat'ül İ'caz'ın ilk kâtiplerindendir. Üstadın yazdığı Şemme Risalesine bir takrizi vardır. Bkz.

http://www.cevaplar.org/index.php?content_view=4741&ctgr_id=39

Şeyh Abdülhakim Arvasi hazretlerinin yeğeni olan bu muhterem zat, Bediüzzaman ile birlikte 1943'de Denizli medrese-i yusufiyesinde bulunmuştur.

Şeyh Şefik vaktin büyük âlimlerinden ilim tahsîl etmeye başladı. Yedi-sekiz yaşlarında iken Kur'ân-ı Kerîm'i hatmedip Arabî ilimleri öğrenmeye başladı. Kısa zamanda aklî ve naklî ilimlerle zamânının fen ilimlerinde büyük âlim, allâme oldu. Ohin medresesi şeyhi olan Şeyh Muhammed Alaadin Verkanisi (k.s)'dan icazet aldı.

Ohin Medresesi'nde eğitim gördükten sonra İstanbul'a gitti. İstanbul'a gelip yerleşince Fatih Medresesi'nin Sahn kısmı için yapılan imtihana katıldı. Bu imtihana katılım çok yüksek olup sekiz yüz kişi müracaatta bulundu. Ancak, bunların içinde sadece sekiz kişi başarılı olabildi. Mehmed Şefik bu sekiz kişi arasına girmeyi başardı ve imtihanı kazandı.

Seyyid Mehmet Şefik İstanbul'da bulunduğu uzun zaman zarfında muhtelif görevlerde bulundu. Osmanlı döneminde şimdiki Eyüp İlçesi sınırları içerisinde bulunan Hüsrevpaşa Medresesi postnişinliğini yürüttü. Şeyh Seyyid Mehmet Şefik Arvasi ( h.z) aynı zamanda bu tekkenin son şeyhidir.

Bilahare İstanbul Müftülüğü Mushafları Tetkik Heyeti Reisliği, Sultan Ahmed Camisi Baş imamlığı, Eyüp Camisi'nde vaizlik gibi hizmetleri ifa etti. Sultan Ahmed Camisi Baş imamlığını vefatına kadar devam ettirdi.. Allah Rahmet eylesin.

Evet, sorum üzerine Fırıncı ağabey bu zat hakkında şunları anlattı; "Onu bayramlarda ziyaret ederdik. Eyüp Sultanda oturuyordu. Daha evvel de Sultan Ahmed Camii İmamıydı.

Merhum İbrahim Fakazlı ağabeyle Denizli hapsinde aynı koğuşta kalmışlar. Hatta Mehmed Feyzi ağabey (bunu Sungur ağabeyden dinlemiştim) Seyyid Şefik Arvasi'ye bilmeden bir su-i edepte bulunurum diye koğuşunu değiştirtmiş.

İbrahim Fakazlı ağabey o sıralar otuzlu yaşlarda. Şefik efendi yaşlı.. İbrahim ağabey ona abdest almasında falan hizmet ediyor. Çamaşırlarını yıkıyor, yemeğini pişiriyor.

Ben Fakazlı ağabeyden, Şefik Arvasi Efendi'den naklen;

"Beni dünyaya çağırma, Ona geldim fena gördüm.

Dema gaflet hicab oldu, Ve nur-u Hak nihan gördüm. (Sözler s:219 )

İfadelerinin yazılış hikâyesini dinlemiştim. Hatta daha sonra bunu Nur mecmuasında neşretmiştim. O sıralar Seyyid Şefik Efendi, Üstadın hizmetindeymiş..

Not: Üstad, yukarıdaki ifadelerin başında şöyle diyor; "Bundan yirmi beş sene kadar evvel İstanbul Boğazındaki Yuşa Tepesinde, dünyanın terkine karar verdiğim bir zamanda, bir kısım mühim dostlarım beni dünyaya, eski vaziyetime döndürmek için yanıma geldiler. Dedim: "Yarına kadar beni bırakınız, istihare edeyim." Sabahleyin kalbime bu iki levha hutur etti. Şiire benzer, fakat şiir değiller. (Sözler s: 219 )

Said Halim Paşa (1873-1921), Sadrazamlıktan çekilirken(1917), Üstad'a diyor ki, "Ben sadrazamlıktan ayrılacağım. Buradaki emlâkımın tamamını sana temlik edeyim. Sen Van'da kuracağın Üniversiteyi burada kur."

Said Halim Paşa, Üstad daha kabul etmeden gitmiş, tapuda evrakları filan her şeyi hazırlamış. Sadece beraber bir gidip imza edecekler. Ama üstad yok ortada. Bir ay arıyorlar, Üstad yok. Bir ay sonra Yuşa tepesinde olduğunu buluyorlar. Üstad diyor ya "bir kısım mühim dostlarım beni dünyaya, eski vaziyetime döndürmek için yanıma geldiler. Dedim: "Yarına kadar beni bırakınız, istihare edeyim" diyor, sonra o iki şiir kalbine hutur ediyor.

Ben bunu Cezayirli Profesör Aşrati Süleyman'a Said Halim Paşa köşkünün önünden geçerken anlattım. Dedim; "bak, bu köşkü Said Halim Paşa üstada teklif etmiş, o kabul etmemiş." Aşrati Süleyman dedi ki, "Üstad ahiretle mecnun, dünyayı düşünmemiş." Ben de dedim ki; "bizim argoda "ahiretle kafayı bozmuş" derler. Kahkahayla gülmüştü..