"TEBLİĞ VAZİFESİNDEN VAZGEÇEMEM"

Ebu Talib'in oğlu ve Hz. Ali'nin üvey ağabeyi Akîl anlatıyor; "Kureyş Ebu Talib'e geldi. Rasulullah'ın (aleyhissalatu vesselam) onların ilahlarına dil uzattığını, kendilerini rencide ettiğini, bu tebliğ ve davet vazifesine bir son vermesini istediler. Ebu Talib Allah Rasulünü(aleyhissalatu vesselam) çağırtıp ona şöyle dedi; " Yeğenim! Allah'a yemin olsun ki, bildiğim kadarıyla sen bana hep saygı gösterdin. Senin kavminin insanları bana geldiler. Onlar senden şikâyetçiler. Kâbelerine gidiyor, meclislerinde onları incitecek şeyleri onlara duyuruyor muşsun. Uygun görürsen onlardan vazgeç."

Amcasının bu sözleri üzerine Fahr-ı Kâinat Efendimiz(Sallallahu aleyhi ve selem) gözlerini semaya dikerek şöyle buyurdu; "Vallahi, sizden birinin güneşten bir parça ateş koparmaya gücü yetmediği gibi, benim de kendisiyle gönderildiğim vazifeyi bırakmam mümkün değildir."

ÖLÜ HAKKINDA HADDİ AŞMAMAK ÖLÇÜSÜ

Ensardan Ümmü'l Alâ(r.a)'dan rivayete göre Medine'de ilk vefat eden muhacirlerden Osman bin Maz'un-ki azami takvası ile ünlüdür- vefatında Rasulullah(aleyhissalatu vesselam) çok sevdiği bu zatın cenaze evini taziyeye gelmişti. Ümmü'l alâ o sırada Osman bin Mazun'a rahmet okuyarak; "Ey Eba Saib! Cenab-ı Hakk'ın rahmetine kavuştun. Muhakkak ki Cenab-ı Hak seni tekrim eylemiştir" demişti.

Ümmü'l Ala rivayetin devamında diyor ki; "Bu söz üzerine Rasul-i Ekrem bana dönerek; "Cenab-ı Hakkın onu tekrim ettiğini nerden biliyosun?" buyurdu. Dedim ki; "Ya Rasulullah! Cenab-ı Hak onu tekrim etmezse kimi tekrim eder?" Bunun üzerine şöyle ferman etti; "Osman nasibine ermiştir. Onun için hayır ümid ederim. Yemin ederim ki ben Allah'ın elçisi olduğum halde bana ne olacağını bilmem."

HÂTIB BİN EBÎ BELTEA'NIN MUKAVKIS'LA MÜNAZARASI

Bilindiği gibi Rasulullah(aleyhissalatu vesselam) Hudeybiye sulhü akabinde çevre hükümdarlarına birer mektup göndererek onları Hak yoluna davet etmişlerdi. Mısır'a giden elçi Hatıb bin Ebî Beltea idi(r.a)

O sırada Mısır içişlerinde bağımsız dışişlerinde ise Rum Kayserliğine(Bizans'a) bağlı idi ve Bizans imparatoru adına ülkeyi Kıpti reisleri yönetiyordu. Bu reislere Mukavkıs denirdi. O sırada Mısır Mukavkıs'ının ismi Cüreyc idi.

Cüreyc, Allah Rasulünün elçisini tazimle karşılamış ve ona Efendimiz(aleyhissalatu vesselam) hakkında bazı sorular sormuştu. Bir gün ikisi tartıştılar. Mukavkıs Cüreyc dedi ki; " Hz. Muhammed hakikatte Peygamber sayılmaz."

Hatib "niçin" dedi. Mukavkıs ise;

"Çünkü Muhammed Hak peygamber olsa idi, Kureyş'in ona karşı eziyet yaptığı sırada beddua eder, onları cezalandırırdı" dedi.

Hz. Hatıb bu sözlere şöyle mukabelede bulundu;

"Sizin bu ölçü ve telakkinize göre Hz. İsa'yı da Peygamber olarak görmememiz icap eder.

Mukavkıs şaşakaldı;

-Niçin diye sordu.

Hâtıb'ın cevabı enfesti;

-Çünkü Peygamberlik sizin dediğiniz gibi olsa idi, İsa(a.s) da kendisini çarmıha germek isteyen adamlara beddua eder, onları tenkil eyler ve mahvederdi.

Mukavkıs bu susturucu cevabı çok beğenmiş ve "Muhakkak sen hikmet sahibi bir adamsın" demişti.

Kaynaklar

1-M. Yusuf Kandehlevi, Hayâtü's Sahâbe, terc: Hayri Demirci, Cilt: 1, Gülistan Neşriyat, İst. 2009

2- Şah Muinüddin Ahmed Nedvi, Said Sahib Ansari, Asr-ı Saadet, Cilt: 3, Tercüme; Ali Genceli, Sebilürreşad Neşriyatı İst. 1968