Bu hengâme-i zaman bana girân gelince

Seyahat hurcumu toparlayıp bağladım ve

Bu cihandan revân oldum.

Subhu seherle kayıtlanmış olarak yaşadım,

Lakin bu âlemin köhne nizamına âşina olamadım.

Melekler beni alıp risâlet bezmine ulaştırdılar.

Ve âyet-i Rahmetin huzuruna getirdiler.

Efendimiz buyurdular ki;

-Ey Hicaz bahçesinin bülbülü,

Her gonca senin sesinin ateÅŸinden erir.

Senin kalbin daima bu aşk kâsesinden sarhoştur,

Senin bu sarhoşluktan yığılıp kalışına

 Niyâz secdeleri bile gıbta eder.

Sen dünyanın aşağılıklarından eflâke uçtun.

Çünkü melekler sana uçmanın yüksekliğini öğrettiler.

Sen cihan bahçesinden hoş bir râyiha şeklinde çıktın,

Biz ne hediye getirdin?

-Efendimiz, dünyada huzur ve sükûn bulunmaz,

İnsanın telaşla arzuladığı hayat bulunmaz,

Varlık bahçelerinde binlerce gül ve lale yetişmiş,

Lakin kokusunda vefâ bulunan bir gonca yok.

Buna rağmen ben nezr için bir kâse sunuyorum,

İçindeki şey Cennet'te bile bulunmaz.

Bunun içinde ümmetin nâmusu parlıyor,

Trablus şehitlerinin kanları onun içindedir."

Muhammed Ä°kbal

Not; Allame Muhammed İkbal bu şiiri 1911 senesinde Trablus ve Bingazi, yani Libya toprakları İtalyanlarca işgal edildiğinde kaleme alınmış ve Lahor'da çok kalabalık bir telin mitinginde gözyaşlarının ceyhun olduğu bir ortamda okumuştur. Allah Rahmet eylesin.