Hâlk edilmeden evvel âlem; gönlüme yerleştirilmiş elem, keder ve ızdırap dolu aşk mefhumu. s. 5

Ben bir bülbülüm ki, cismim insanın avucunu doldurmaz, kalbim ise dünyaya sığmaz. Yirmi dört nağmeyle şarkı söylediğimi zannedenler aşk sızısından bîhaber gâfillerdir. s. 6

Terennümü vazife bildim, ben söyledim insan dinledi, anlayan ağladı, gâfiller hayretle gülüştü. s. 6

Gece gündüz yanmaya başladım, harlı kuyulara indirilen mecnun gibi âlem kaydı gözümden. Semada yalnız süreyyayı seyredenler gibi bu bağ içinde de yalnızca o, nazlı ve zalim goncayı gördüm. s. 8-9

Mevsim sonbahar, gönlüme yine düştü hazan. Kafam günahların keşmekeşinde olmuş kazan. Dilim aciz, anlamaktan hayâ eder halimi, gelse çıkaramaz beni kör kuyudan, en büyük dünya âlimi. s. 21-22

Aşk değil, nefret değil, hasret değil kin değil. Nedir derdin ey gönlüm, kalbim hiç sakin değil. s. 22

...Gâyemiz ve muradımız ancak aşktır. Aşk oduna yanmaktır kârımız, aşk için ah u zar etmektir zikrimiz. Her hâlükârda elde kalan aşkımızdır çok şükür. s. 28-29

Sen yoksun ki, ister ise âlemin tüm güzellikleri oraya sığdırılsın, sen yoksun sensizlik var. Veyl o aşksızlara ki, bak bana neler ettiler. s. 35

...Biz kim aşktan, nazdan bıkmak kim. s. 35

Güle her bakışımızda kâinata rahmet olarak gönderilen Hak Nebi'yi hatırlarız.
Gülü bizâhiti renginden, kokusundan, şeklinden şemalinden dolayı değil, O'nu hatırlattığı için seviyoruz. s. 40

Can perdelerimiz açılmış, hakikate mazhar olmuşuz. s. 59

...Terk-i dünyadır işin evveli, gelir peşinden terk-i ukbâ ve dahi nihayeti terk-i terktir. Bunları bilmelisin ki, zira aşkın rükunlarıdır bunlar. s. 59

Ecram-ı felek aşkla mevcutsa, şunca âlem aşk ile yaratılmışsa, bize bu yüce varın karşısında yok olmak düşer. s. 60

Aşk dedikleri söz değil özdür, âlem yoktan var edilirken meydandaki tozdur, şeytanın yakılacağı közdür. İdrak açılır, akıl kalkar âşık ile mâşuğun arasından. Tüm vasıtalar biter gayemiz ile bu makamda. Aşk; âşıka malumdur ancak. Bundan dolayıdır tercümanlığa gerek yoktur. s. 81

Aşk insanoğluna bağışlanmış en büyük nimetti ve hatta cümle mahlûkatın yaratılma sebebiydi.
Âdem indi cennetten Havva ile birlikte ki, aşkları da indirildi âleme. İşte sen şu anda Âdem ile Havva'nın aşkı mertebesindesin. s. 84

Elem kalesinin sultanı, ızdırab sarayının efendisi ben, ne kadar arzulardım aşk barakasında köle, yârin kulübesinde kıtmir olmayı. s. 96

...Bir an kendi duygularımı sınadım. Acaba, bende diğerleri gibi miyim? Gülü sevdiğimi zannederken, yoksa canımın sevgilisi miydim? s. 99

Aşkın sırrı beyan edilemez ki, anlatılıp ele verilemez ki. Zira bir ilimdir ki bu aşk, deryalar mürekkep, ağaçlarda kalem olsa mukaddimesine dahi kâfi gelmez. s. 107

https://twitter.com/CevaplarOrg