Hafız Enver Galip Ceylan Hocamız anlatıyor; "Tahir-ül Mevlevi haftanın muayyen günlerinde Laleli Camiinde Mesnevi okuturdu. O zaman epey yaşlıydı. O da hiç evlenmemişti. Hatta "Evlenmeyin" diye bir şiiri vardır.

Çok güzel konuşurdu, edip bir zattı. Çok da nüktedandı. Rahmetli Abdurrahman Şeref Güzelyazıcı ondan çok bahsederdi. Onun naklettiğine göre, hoca eskiden Vefa Lisesinde edebiyat öğretmeniymiş. Biliyorsunuz dat harfiyle zı harfi genelde karıştırılır. Bir gün derste böyle bir kelime geçmiş. Talebeler "Hocam bu dat mı, zı mı" demişler. Hoca "Dabita" demiş, güzel bir şekilde datı çıkarmış.

Talebeler gülmüşler. "Ne gülüyorsunuz" demiş, "datı çıkarmak o kadar kolay değil. Hatta şunu söyleyebilirim ki, dat çıkarmak evden kiracı çıkarmaktan daha zordur" demiş.

Hoca Cumhuriyet devrinde de vazifesine devam etmiş. Bir gün toy, züppe, dine soğuk genç bir müfettiş okula gelmiş. Diğer hocaların dersine girdiği gibi hocanın da dersine girmiş. Tabii Hoca, Peygamber Efendimizden bahsederken "Sallalahu aleyhi ve sellem" ifadesini kullanıyormuş.

Gelen müfettişe daha sonra müdür bey Tahir Efendiden bahisle "şöyle ediptir, böyle faziletlidir, kendisinden şöyle istifade ediyoruz" filan deyince, müfettiş "evet efendim, gerçekten çok edebi, çok beliğ konuşuyor. Fakat bir şeyi anlayamadım ben. Muhammed'den bahsederken ardından lololo diye bir şeyler diyor" demiş.

Bunu duyan Tahiri Efendi "müsaade buyurun müfettiş bey" demiş ve devam etmiş; "Ben aktör değilim. Ben edebiyatçıyım. Ben orada Peygamberimi hürmetle anıyorum. O lololo değil, "Sallalahu aleyhi ve sellem"dir demiş.

Not: Bu hatırayı, halen 90 yaşında bulunan Enver Galip hocamızla yaptığımız özel bir sohbetin bant dökümünden naklettim. (Salih Okur)