Meşhur ayyaş Bekri Mustafa Efendi Sultan Ahmet Camisinin önünden geçmektedir. O sırada musallada bir tabut vardır. Fakat namazı kıldıracak imam ortalarda yoktur. Cemaatin beklemekten canı sıkılır ve başında kavuğu sırtında cübbesi ile oradan geçen Bekri Mustafa yı Hoca sanarak namazı kıldırmasını söylerler. "Yok, ben hoca değilim" dese de dinlemezler ve zorla öne geçirirler. Bekri Mustafa tabutun örtüsünü açar ve ölünün kulağına bir şeyler fısıldar. Cemaat aralarında konuşmaya başlarlar "Ne derin hoca ölü ile bile konuşuyor"

 Namazdan sonra bazı adımlar Bekri Mustafa yı sıkıştırırlar.

-Hoca çabuk söyle ölüye ne dedin

-Olmaz söylenmez bu bir sırdır dese de, ısrar ederler.

 Bekri Mustafa başlar konuşmaya;

-Dedim ki, ey falan oğlu falan! sen şimdi aramızdan ayrılıp ahirete gidiyorsun. Eğer orada bu dünyanın ahvalini sana sorarlarsa, Bekri Mustafa Sultan Ahmet'e imam olmuş dersin. Onlar gerisini anlarlar.