Merhum âlim İsmail Ezherli Hocaefendi anlatıyor; "Kurtuluş savaşı sırasında Milli Kuvvetlere Yardım Toplama Cemiyeti âzâlarından bir hey'et Ankara tüccarlarından da yardım topluyormuş. Anafartalar Caddesinde bir manifatura mağazasına girmişler. Mağaza sahibine durumu anlatmışlar.

Bu zat, aynı zamanda icâzet almış bir din adamı imiş. Çekmecesinden çıkardığı bir kaç kuruşla yetinmeyerek, elindeki metre ile yünlü ve pamuklu kumaşlarla dolu olan rafların yarısına işaret etmiş ve "şu kumaşları alıp götürünüz. Onları satıp, bedelini bu cihete harcayınız; benim Milli Kuvvetlere yardımım olsun" deyince, heyet üyeleri birbirine bakışmışlar.

Mağaza sahibi; "Malımın yarısını vermekle diğer yarısını kurtarmak hem benim için hem de memleket için bir kazançtır. Allah esirgesin, düşman ayağı bu şehre de basacak olursa hem canım, hem de bütün malım mahvolacaktır. Aynı zaman da memleket düşman çizmesi altında ezilecektir. Bu türden hareket etmem, bir bakıma ilk önce yine kendi çıkarımı düşünmem demektir" demiş.

Ezherli merhum, diyor ki; "Bu zat, verdiği sermayenin yarısını tabii zekatına da saymamıştır. Memleketi ve milleti için her fedakarlığı göze alabilen biz Müslümanlar, bu ruhu benimsediğimiz gün, memleket huzura kavuşacaktır."

Kaynak

1- İsmail Ezherli, Zekat, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, Ankara, 1971