Marmara İlahiyat Fakültesi emekli öğretim görevlilerinden İsmail Karaçam Beyefendi hatıratında Hasan Basri efendiyle alakalı şunları yazıyor: "Ben, Ahmet Yayla ve Sabahattin Öztürk 1963 senesi İstanbul Yüksek İslam Enstitüsünden mezun olunca, Bursa İmam Hatip Lisesine tayin olmuştuk. O sene, mühendis Cemal Külahlı Bey de bizim okula İngilizce derslerine geliyordu. Cemal Bey'in okulumuza ve bizlere sevgi ve muhabbeti çoktu. O devrede Etibank'ın elektrik işlerine bakan bir şef idi ve Hasan Basri Hocaefendi'yle kuvvetli bir irtibatı vardı.

Benim Hocaefendi'yi tanıyıp tanımadığımı sordu. Ben de İstanbul İmam Hatip'ten hocamız olduğunu söyledim. "Öyleyse Hocaefendi'yi bir ziyarete gidelim, kendisi Balıkesir'de oturuyormuş" dedi. İşte onun teklifi ve arabası ile 1963 senesi, biz üç arkadaş, Cemal Bey ile Balıkesir'e Hocaefendi'yi ziyarete gittik. Evini bulduk.

Oturduğu yer ahşap bir Osmanlı evi idi. Onun yanında üç dört katlı Çantay apartmanı vardı. O da Hocaefendi'ye aitmiş. Bir de Hocanın mülkü içerisinde gayet güzel kubbeli bir cami var. Duyduğumuza göre, Hocaefendi yazmış olduğu mealin telif ücreti ile yaptırmış bu camiyi.

Hocaefendiyi evinde bulduk. Elini öpüp yanına oturduk. Kendisi ile konuşmaya başladık. Çok tatlı bir adamdı. Güzel ve ciddi konulardan bahsediyor, ara sıra hoş latifeler yapıyor, hem güldürüyor, hem de tarihi bilgiler veriyordu. O tarihte Yunanlılarla aramızda bir şeyler vardı. Rahmetli, İstiklal Harbi'ndeki çalışmalarından, mücadelelerinden bahsetti. Bir ara coştu, duvarda asılan kılıncını göstererek, "Bu kılıçla çok Yunanlı kestim, yaşım seksen, şimdi yine böyle bir mücadeleye katılmaktan çekinmem" dedi.

Derken, Cemal Bey Hocaefendi'ye Bediüzzaman hazretleri hakkındaki kanaatlerini sordu. Hocaefendi canlı bir tarihti, hem de bildiğini, gördüğünü, duyduğunu cesurane bir şekilde, çekinmeden anlatan bir kimseydi.

Bediüzzaman'ı anlatmaya başladı. Kendisini çok eskiden beri, mütareke senelerinden tanırmış. Âlim, fazıl, cesur, gözünü budaktan sakınmayan, dinden taviz vermeyen, manevi hayatı güçlü olan bir kimse olduğunu söyledi.

Fakat bazı kimselerin Bediüzzaman'ı sevmemekte ifrata gittikleri, ona iftirada bulunduklarını söyledi. "Bu muhterem zata bağlı olduklarını iddia edenlerin de ona değer vermede ifrata vardıklarını görüyorum" dedi. Hasan Basri Hoca merhum "Ben size onunla ilgili bazı bildiğim ve gördüğüm örnekler vereyim" dedi.

Bu arada Cemal Bey; "Hocam, malumunuz, Bediüzzaman ırken Kürttür, onun Kürtçülük yaptığı söyleniyor. Siz ne dersiniz?" diye sordu. Hocaefendi bu söze bayağı sinirlendi ve "Bunu söyleyen haltetmiş, bu zat-ı muhteremi bilmediklerinden dolayı böyle konuşuyorlar, ben size şimdi gözlerimle gördüğüm, kulaklarımla duyduğum bir olayı anlatarak bu sözlerin bir iftira olduğunu ispat edeceğim" dedi.

Anlatmaya başladı; "Mütareke yılları idi. Irkçı Kürtler o günlerde "Kürt Teali Cemiyeti" adı altında bir cemiyet kurmuşlardı. Bu tür cemiyetler güçlerini arttırmak için meşhur kimseleri bünyelerinde toplamak istiyorlardı. Bunlar, Bediüzzaman'ın haberi olmadan gazetelerinde bir yazı yazarak, Bediüzzaman'ın cemiyetlerine katıldığını ve kendileri ile fikir birliği yaparak çalışmalarda bulunacaklarını yazdılar.

Bir Cuma günü idi. Ben Fatih Camii'ne Cuma namazı kılmak için gitmiştim. Namazı kıldık, baktım ki bir adam heyecanlı bir şekilde, cemaati yara yara bağırıyor, "sakın dağılmayın Müslümanlar, lütfen beni dinlemeden camiden çıkmayın" diyerek kürsüye doğru ilerledi. Onun Bediüzzaman olduğunu gördüm.

Tehalükle kürsüye çıktı, oturmadı. Şöyle diyordu; "Müslüman kardeşlerim! Dünkü Kürt Teali Cemiyeti'nin yayın organı tarafından benim Cemiyetlerine katıldığım ve kendi emellerine hizmet hususunda onlarla beraber olacağım yazılmıştır. Hâlbuki benim kendileri ile hiçbir ilgim yoktur, benim haberim olmadan böyle bir yalan uydurmuşlardır. Benim böyle bir şeyden haberim yoktur. Benim bu açıklamamı lütfen bildiğiniz, gördüğünüz Müslümanlara Allah rızası için duyurun!"

Böyle bir açıklama yapan adam ırkçılık yapar mı? Diğer taraftan o, eserlerinin muhtelif yerlerinde Türk Milletinin, Müslüman milletler arasında İslam'a ve Kur'an'a en büyük hizmeti yapan bir millet olduğunu, onu kötülemenin, ona ihanet etmenin en büyük vebal olduğunu söylüyor. Şu halde ona Kürtçülük isnat etmek en büyük bir iftiradır."

Kaynak

İsmail Karaçam, Hatıralar- s:323–326