1. Allah'ın bizi ve evreni niçin yarattığını anlamakta güçlük çekiyorum. Tanınmak istemesini anlayamıyorum. Tanınmadan önce tanınmak istemiyordu da ne değişti de tanınmak istedi?

2. Allah'ın büyüklüğünü düşündükçe hiçliğimi fark ediyorum. Bir hiç Allah için ne ifade eder ki? Benim şükretmem ibadet etmem bana fayda verecek. Ne bileyim Allah'a bir faydam yok ki? Faydaya ihtiyacı yok ki? Öyleyse niye varım?

3.Allah'ın hoşnut olmasını anlayamıyorum. Haşa bu sorulara cevap bulamayınca Allah'ın benden yapılmasını istediği şeyleri abes bulacak gibi oluyorum.

4. Bir şeyler duyup bir şeyler okuyor ve bazı cevaplar buluyorsam bile bir süre sonra tekrar niçin Allah'ın beni ve evreni yarattığını düşündüğümde ve derinleştiğimde çıkmaza giriyorum. Bu halin sebebi nedir ve nasıl kurtulabilirim?

Cevabımız:

1.Allah ezelidir. Ezeliliğin önü yoktur. Eğer bir şey yapmak isterse elbette bunu daha sonra yapacaktır. Bu sebeple "neden önce değil de sonra kendini tanıtmak istedi" demek isabetli bir itiraz eğildir. Kaldı ki, Allah'ın kendini tanıtmak istemesi yaratmanın hikmetlerinden biridir. Allah'ın binlerce isim ve sıfatı vardır. Bunları hepsinin dışa yansımalarını görmek istemesi kadar tabii bir şey olur mu?

Mahir bir mimarın, bir doktorun, bir şairin kendi hünerini sergilemesi kadar normal ne olabilir ki? Allah sonsuz kudret, ilim, hikmet, rahmet ve benzeri sıfatlarını sergilemek üzere bu kâinatı yaratmıştır.

2.Allah senden fayda görmek için değil, kendi sanatını ortaya koymak için seni yaratmıştır. Kainat içinde en mükemmel bir varlık olarak yarattığı insanı bu şekilde varlıkların en mükemmeli olarak, sanat estetiğini en güzeli ve en harika bir sanat eseri olarak yaratması ona verdiği değeri göstermektedir. Vahiyler de bu değerin göstergesidir.

3.Allah insanda hoşnutluk, memnun olmak gibi duyguları yaratmış ki, bununla Allah'ın da hoşnutluğunu, memnuniyetini anlayalım diye. Ancak Allah'ın diğer sıfatları gibi, elbette hoşnutluğu ve memnuniyeti de başkalarınkine benzemez.

4.Senin başındaki durum herkesin başındadır. Bu tür hayal ve vesveselerden tamamen kurtulmanın çaresi yoktur. Çünkü şeytana bu görevin verilmesi, insana musallat edilmesinin hikmeti, onu daha dikkatli olmaya, Allah'a daha fazla yalvarmaya sevk etmek içindir. Yoksa insan tembellik döşeğinde rahatlık için hayatını gafletle geçirebilir.

-Bu vesvese konusunda Bediüzzaman Said Nursi'nin "Hikmetu'l-İstiaze" adlı eserini özellikle tavsiye ederiz. İnşallah şifaya vesile olur..