Ders: Åžualar; 319, (13. Åžuadan)

Ä°zah: Prof. Dr. Åžener Dilek

İzah edilen kısım: Ve asıl hüner, kardeşini fena gördüğü vakit onu terketmek değil, belki daha ziyade uhuvvetini kuvvetleştirip ıslahına çalışmak, ehl-i sadakatın şe'nidir. (Şualar, s:319) vd..

*Bir insan grip olsa ilaç alsa yedi günde, almasa bir haftada geçer derler. İlâ nihaye devam etmez. Manen de öyle.. İnsan bazen yanlışlara, hatalara, manevi hastalıklara düşebilir, ayağı tökezler. Böyle zamanlarda o insanın yanlışlarını gündeme getirip onu tezyif ve tahkir etmek, zaten düşen adama bir tekme atmak gibi durumlar ehl-i sadakatın dünyasında yok. İşte asıl hüner o durumda olan kişiye sahip çıkmak, kardeşine muin ve müzahir olmak..

Not: Şener bey bir sohbetinde şöyle diyor; "Uhuvvetin birinci mertebesi, başkalarına ait kusurları görmemektir. Gördüğü halde hüsn-ü zan etmek ise, daha düşük bir mertebedir."

*Demek hakikattar bir müminin meşrebi şu olmalı; yarıkları kapatacak, eksikleri tamamlayacak, sökükleri dikecek, kardeşlerine muin ve müzahir olacak..

Not: Bundan dolayı merhum Kırkıncı Hocamız şöyle diyor; "Cenab-ı Hak cümlemizi sökükleri dikici, eksiklikleri ikmal edici, yarık ve çatlakları kapatıcı, gedikleri seddedici, müşfik, munsif, müdebbir, müteyakkız hâdimlerden eylesin. Âmin…"(Mehmed Kırkıncı, Gönül Damlaları, Zafer Yayınları)

*Risale-i Nur'un bir marifet sofrası var, bir hakikat çeşmesi var. Biraraya geliyoruz, şahs-ı manevinin ayinedarlığı nasıl bir nimet, ne güzel bir nimet. Nereye gidersen, gittiğin yerde dersler, sohbetler.. bunlar ne oluyor, birbirimizi tahkim ediyor, kuvvet veriyor, bir araya geliyoruz. Uhuvvet manasında güzellikler zuhur ediyor. Sohbetin tadı, lezzeti, kıvamı.. tahşidat.. İnşallah bu sohbetleri dinleye dinleye.. Risale-i Nur sohbetleri bir manada bir nevi antibiyotik kullanma gibi..Bir iki antibiyotik aldığında doktorlar diyorlar ki; "bu olmadı, en az bir hafta alacaksın." Risale-i Nur da bir antibiyotik gibi ama bir ömür boyu devam edeceksin. Allah şu sohbetlerden, şu hakikatlardan bizi uzaklaştırmasın, ayağımızı kaydırmasın.

*Kardeşini tedavide üslup da çok önemli. Hz. Ali diyor ki; "Kalabalık arasında bir insana öğüt vermek, onu azarlamaktır."

Not: Sophokles der ki; "Tamamıyla doğru olsa da, sert söz insanı yaralar" .(Salih Okur)

*Merhum Bayram Yüksel ağabey derdi ki; "Üstad hazretleri yumurtayı sert kırdırmıyordu. Boş ampülleri dahi kırdırmıyordu. Üstad demiş; "eliniz sertliğe alışır." El alıştığı gibi dilde de öyle bir tiryakilik var. Bir adam onu tenkit, şunu tenkit, bunu tenkit.. bakıyorsun, adam tenkitte ne oldu? Tiryaki oldu. İlla konuşacak. Sanki kadiyü'l' kudat. Sanki bütün problemleri çözen o.. Sanki bütün insanlar nâkıs ve noksan, o kemâlde..

Not: Benjamin Franklin'in şöyle bir sözü var; "Her değersiz adam, durmadan tenkit eder. Durmadan şikâyet eder. Durmadan suçlar." Merhum Zübeyir Gündüzalp ağabey de; "Bir camianın fertleri, bir davanın hadimleri ve uzuvları birbirini tenkit etme illetine tutulur da tedavi edilmezse, o camiadan ve o hadimlerden bir hayır beklenilmez ve beklenilmemeli" demektedir.(Salih Okur)

*İslamiyet gıybeti yasaklamış..Niye? İnsan şahsiyetine itibarı esas tuttuğu için..

*Uhuvvet bir namus-u manevidir. Kardeşinin hukukunu gözeteceksin, muhafaza edeceksin. Ona muin ve müzahir olacaksın. Ne kadar güzel..

*Bir cemiyette gıybet olmazsa o cemiyet sanki cennet hayatının paketlenmiş bir programı gibi..Bu nokta hakikaten önemli..