Bu zamanda ehl-i sünnet ve'l-cemaat'ın gittiği yolu değil de, ehl-i sünnet ve'l-cemaatın dışladığı kişilerin Kur'an mealine göre yorumlarına göre hareket edenler için hüküm ayetlerini nasıl anlamamız gerektiği ve onlara nasıl cevap verilmesi gerektiği, bu ayetlerin yanında hangi ayetleri misal göstermek gerektiği hakkında malumat verir misiniz?

Cevabımız:

-Kur'an'dan hüküm çıkarmak için, her şeyden önce Kur'an'ın ne dediğini bizzat onun Arapça ifadelerini anlamak gerekir. Ayrıca, edille-i şeriye denilen, kitap, sünnet, kıysa ve icma'ı bilmek gerekir. Bunun yanında herhangi bir hükmün sahabe ve büyük müçtehitler tarafından nasıl anlaşıldığı ve bunun delillerinin ne olduğunu bilmek lazımdır. Ayrıca, bir hükmün tespit edilmesi için Nasih-Mensuh bilgisine vakıf olmak şarttır.

-Bunun yanında, sözkonusu hükmün vacip veya sünnet olduğunu bilecek derecede Fıkıh usulü bilgilerini hazmetmesi gerekir.

-Ayrıca, Kur'an'ın ilgili ifadesinin hakikat veya mecaz olduğunu kavramak için, Arapça dil bilgisi yanında, Beyan, Maani ve Bedi ilimlerini çok güzel öğrenmesi gerekir.

-Bütün bunların yanında, bir hükmü ortaya koyarken, bunu nefsinin hoşuna gittiği için değil, Allah'ın rızasını esas alabilecek takvaya sahip olması elzemdir.

-Kaldı ki, Bediüzzaman hazretlerinin ifade ettiği gibi, bir kimse içtihadın bütün vasıflarına sahip de olsa, onun "teşehhi ile/nefsanî arzu ve isteklerine göre değil- Allah'ın muradının gerçekten öyle olduğuna inandığı için Kur'an ve sünnetten anladığı bir hükümle yalnız kendisi amel edebilir. Fakat başkalarını kendi düşüncesine davet emesi ancak alimlerin büyük çoğunluğunun onu doğru kabul etmeleriyle mümkündür. Üstadın ilgili ifadesi aynen şöyledir: "Her müstaid(içtihadın maddi-manevi bütün donanımlarına sahip kimse); nefsi(kendisi) için içtihad edebilir, teşri' edemez(şeriatın bir hükmü gibi, kabul edip insanları onunla amel etmeye davet edemez). Bir fikre davet, cumhur-u ülemanın kabulüne vâbestedir(bağlıdır).Yoksa davet bid'attır, reddedilir"(Mektubat, 470 ).

-Hülasa: İçtihad şartlarına haiz yüzlerce İslam âlimi, mutlak içtihat yapmaya cesaret etmeyip mevcut ehl-i sünnetin dört mezhebin imamlarından birine tabi olmayı tercih ettikleri halde, bu şartların hiç birine sahip olmayan kimselerin böyle bir işe teşebbüs etmeleri, haddi aşmanın hadsiz hudutsuz boyutunu gösterir.