Polonyalı bilim adamı Kopernik, âlemin merkezini dünyadan güneşe taşımış. Merkez güneş, dünya ve ay gibi gezegenler de onun peykidir, demiş.

Bu görüş, fizik ve kozmik açıdan doğru olabilir. Sahanın otoriteleri, bu meseleyi varsın düşünsün. Türkiyeli Vehbi KARAKAŞ da diyor ki: Âlemin merkezi güneş değil, dünyadır. Çünkü dünya, âlemlere rahmet olarak gönderilmiş Hz. Muhammed'in (s.a.v) konağıdır. Gök bu konağın kubbesi, yıldızlar kandili, güneş de bu konağın avizesi ve lambası olmuştur.

Şimdi bu durumda biz, evrenin merkezi olarak nereyi düşünelim. Hz. Muhammed (sallallahu teala aleyhi vesellem) Efendimizin doğup büyüdüğü, davasını tebliğ ettiği, bir konak, bir mabed, bir okul, bir talimgâh ve ahiretin bir tarlası olarak kullandığı dünyayı mı, yoksa bu konağın lambası olan güneşi mi?

Dünya ve sair gezegenler güneşin peyki olabilir. Güneş ise gezegenleriyle beraber ve koca kâinat içindekileriyle beraber Hz. Muhammed Aleyhissalatü vesselamın peykidir. Allah, evren ve içindeki her şeyi ona hizmetkâr etmiştir. Dolayısıyla onun ümmeti olan bütün insanlığa.^[1]

İnsan saray için değil, saray insan için vardır. Öyleyse merkez, saray veya saraydaki herhangi bir şey değil, saraydaki sultandır. Saraydaki her şey sultan içindir. İşte bunun için olsa gerek Süleyman Çelebî Mevlidinde Peygamberimizi meth ederken: "Bir acep nur kim güneş pervanesi" demiştir. Yani Hz. Muhammed (s.a.v) öyle bir nurdur ki güneş onun etrafında ancak pervane olabilir.

Sadece gökteki güneş mi? Hayır, yıldızlar da, doğulu ve batılı bütün yıldız şahsiyetler de onun etrafında pervane, hatta ayağında bir toz olmak istemişlerdir. Çünkü o Habibullah'tır. O, Allah'ın her şeyden ve herkesten çok sevdiği sevgilidir. O, Allah'ın muhabbetidir. Allah ona öyle bir makam verdi ki onu seven ve ona uyan, Allah'ı sevmiş olmakta^[2], Ona biat eden, Allah'a biat etmiş sayılmaktadır.^[3] O Allah'ın kapısıdır. O kapıdan geçmeyen Allah'a kavuşamaz. Onu devreden çıkaran ve "yalnız Kur'an" diyenler ne Kur'an'ı anlamışlardır ne de onu.

Güneşin Kur'an'daki bir adı "lamba"^[4] olduğu gibi, Peygamberimizin bir unvanı da yine Kur'an'da"Sırac-ı Münîr=Aydınlatan Lamba"^[5]dır. Gökteki güneş ve yıldızlar ışığını bu nur saçan lambadan yanı Peygamberimizden almışlardır. Her biri birer yıldız olan sahabeler ve on dört asrın bütün yıldız şahsiyetleri de ışıklarını yani meziyet ve faziletlerini, ilim, edep ve güzel ahlaklarını Hz. Peygamber'den almışlardır. Tabii ki Hz. Peygamber de dünya ve ahireti aydınlatan nurunu bütün özellik ve güzelliklerini Allah'tan almıştır. Peygamberimizin: "Beni Rabbim terbiye etti. Ne kadar da güzel terbiye etti."^[6]sözü bu hakikatin ilanı ve itirafıdır. Allah, Peygamberimizin muallimi, Peygamberimiz de ümmetinin muallimidir. Alemin merkezi ve odak noktası odur ve onun bulunduğu noktadır. Yerler, gökler, yerlerdekiler ve göklerdekiler, her şey ve herkes onun hürmetine yaratılmıştır.

Necip Fazıl merhum da bunun için "O ki, o yüzden varız." demiştir.

Yunus da (ra) bunun için:

Hak yarattı âlemi/Aşkına Muhammed'in,

Ay ve günü yarattı/ Şevkine Muhammed'in,

Ol dedi, oldu âlem/Yazıldı levh u kalem,

Okundu hatmi kelam/Şanına Muhammed'in.

Demiştir.

Allah, neden acaba onun aşkına yarattı âlemi?

Cevap: O, Allah'ın en muhteşem ve en mükemmel aynası idi. Allah'ı en iyi o gördü, o gösterdi, o bildi, o bildirdi. Allah'ı en iyi o sevdi, o sevdirdi. Allah tarafından da tabii en çok o sevildi.

Sözlerimizi özetleyen bir ayetle makalemizi sonlandıralım:

"Ey Peygamber! Biz seni bir şahit, (bir gözlemci ve hakem), bir müjdeleyici, bir uyarıcı, Allah'ın izniyle Allah'a davet eden bir davetçi ve nur saçan bir kandil olarak gönderdik. Allah'tan kendilerine büyük bir lütuf olduğunu mü'minlere müjdele."^[7] 

Sınırsız salat ve selam olsun ona ve izinden gidenlere.

Melâm olsun ona ve emanetlerine sahip çıkmayanlara.

Dipnotlar

^[1] Bkz. İbrahim, 14/33; Nuh, 71/16 ; Bakara, 2/29

^[2] Al-i İmran, 3/31

^[3] Bkz. Fetih, 48/10

^[4] Nuh, 71/16

^[5] Bkz. Ahzab, 33/42

^[6]Suyuti Camiu's-Sağır,cilt 1,sayfa 12.

^[7] Ahzab, 33/ 42