Felak Ve Nas Surelerinin İniş Sebepleri

Müfessirlerimiz dediler ki; Hz. Peygamber "aleyhisselatu vesselam'ın yahudilerden olan bir hizmetçisi var idi. Yahudiler bu hizmetçinin yanına gelip, bıkmadan usanmadan Hz. Peygamberin tarağını istediler ve almadıkça yanından ayrılmadılar.
Hizmetçi sonunda bu tarağı verdi ve Yahudiler tarakta kalmış olan saçlar ile büyü yaptılar.

Bunun üzerine hazreti peygamber hastalandı. Saçları döküldü, her geçen gün erimeye başladı ve kendisine ne olduğunu da bilemiyordu. Bu hastalık 6 ay kadar devam etti.

Bir gün Hz peygamber hasta yatağında yatarken, iki melek geldi birisi başucunda diğeri ayakucunda durdu ve bu iki melek birbirleriyle konuşmaya başladılar. Dediler ki; "bu zat'a ne oldu." Diğer melek "ona sihir yapıldı" diye cevap verdi ve Hz. peygamberin başından geçen olayı bu şekilde ayrıntılı bir şekilde anlattılar.

Bunun üzerine Hazreti peygamber, Hazreti Ali'yi sihir yapılan saçların gömüldüğü yere gönderip, onları yerinden çıkarttırdı ve bu olay üzerine Felak ve Nas sureleri indi.

Bu iki sure, büyülere karşı koruyucu kalkan mesabesindedir. Ayrıca bu olaylardan sonra, kesilen saç, tırnak, vesaire kılların gömülmesinin sünnet oluşu bizlere varid oldu.(Esbabü Nuzuli'l Kuran)

***

Mühim Bir Zikir

Ebu Hureyre radiyallahu anhdan rivayet edildiğine göre peygamber efendimiz "sallallahu aleyhi ve sellem" şöyle buyurmuştur; "iki kelime vardır ki, dil'e hafif, mizan'da ise ağırdır. Rahman olan Allah katında ise sevimlidir.
سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ سُبْحَانَ اللهِ الْعَظِيمْ.
(sûbhanallahi ve bi hamdihi sûbhanallahil azim.)
Her kim günde 100 defa bu zikri yapar ise denizlerin köpüğü kadar günahı olsa affolunur. (Buhari).
Müslim'in rivayetinde ise;
"Her kim sabah ve akşam 100 defa
سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ سُبْحَانَ اللهِ الْعَظِيمْ.
(sûbhanallahi ve bi hamdihi sûbhanallahil azim.)
Zikrine devam ederse kıyamet günü ondan daha fazla amel ile mahşere gelen kimse olmaz. Ancak bu zikre devam eden veya daha fazla yapan hariç. (Müslim)

***

Şehitler ölmezler peki nasıl yaşarlar. ?
Üstad Bediüzzaman, Mektubat isimli eserinde, hayat tabakalarının beş kısım olduğunu, 4. Tabakanın ise şuhedanın hayatı olduğunu bildirip şöyle şerh etmektedir;
Şehitlerin hayat sahibi oldukları Kuran-ı Kerimin kesin nassı ile sabitdir. Bu hayat ise, ölmüşlerin kabir hayatının üstünde bir hayattır. Evet, bu münasebetle Allah zülcelal hazretleri şehitlere berzah âleminde, kendi kereminden ihsan etmektedir. Hayatları ise tıpkı dünya hayatı gibidir. Fakat canlarını Allah yolunda feda etmiş olmaları sebebiyle elem, keder ve sıkıntı duymadan yaşarlar. Ve kendilerini ölmemiş sanıp, bilakis yaşadıklarını bilip, farklı bir âleme irtihal ettiklerini bilirler.

Normal ölmüş olanlar, öldüklerini ve ayrıklık acısı çektiklerini bilirler. Fakat bu hal şehitlerde mevcut değildir. Berzah âleminde ikram ve ihsana mazhar olan ölülerin duyduğu haz ve lezzet, asla şehitlerin derecesine ulaşamaz. 
Onların durumu şu misalde olduğu gibidir; iki şahıs rüyalarında, kendilerini sanki cennet gibi saraylarda görseler. Birincisi bilse ki bu rüyadır ve uyandığı zaman bitecektir. Bu yüzden duyduğu haz ve lezzet gerçekten nâkıs olur.
Ancak ikincisi bunu rüya olarak bilmez, bu sebeple hakiki lezzet ve saadete mazhar olur.

İşte berzah âleminde normal ölüler ile şehitlerin nimetlendirilmesinin arasındaki fark bu misalde olduğu gibidir. Bu konuda sabit olmuş sayısız rivayetler vardır. Şehitler diridirler ve kendilerini hayat sahibi olarak bilirler. Hatta şehitlerin efendisi olan Hazret-i Hamza radıyallahu anhu, sıkıntı halinde kendisinden himmet isteyenlere yetişir ve onların işlerinin halleder.

Şüheda âlemi hayat ile nurlanmıştır. Hatta benim öğrencim ve aynı zamanda yeğenim olan molla Ubeydullah birinci dünya savaşında benim yerime şehit oldu. Daha sonra onu sadık bir rüyada şöyle gördüm; onun kabrine girdim ve onu şühedanın hayat tabakasında gördüm. O kendisinin hayatta olduğunu, benim ise öldüğümü sanıyormuş. Ve bu yüzden çok ağlamış ve üzülmüş. Kendisi için toprak altında çok güzel bir ev inşa etmiş. Bunu ise Rus istilasından korunmak için inşa ettiğini söyledi. Bu rüya, bunca delil ve nass'dan sonra, bende büyük bir kanaat oluşturdu." (Mektubat'ın Molla Zahid Malazgirti tarafından yapılan Arapça çevirisinden)

Cuma günü duaların asla geri çevrilmediği vakit hangi vakittir?
Tirmizi'de geçen rivayete göre peygamber efendimiz "sallallahu aleyhi ve sellem" şöyle buyuruyor; "Üzerine güneş doğan günlerin en hayırlısı cuma günüdür. O gün Âdem aleyhisselam yaratılmıştır, cennete o gün girmiş ve o gün çıkarılmıştır. O günde öyle bir saat vardır ki, kul namaz kılar halde rabbinden ne isterse mutlaka kabul olunur."

Ebu Hureyre radiyallahu anhu dedi ki; "bu hadisten sonra Abdullah ibn-i Selam ile karşılaştım bana, bu saati bildiğini söyledi. Ben de "beni bundan mahrum etme" bana da söyle" dedim. "O vakit ikindiden sonradır" dedi.
Ben de, "bu nasıl olur, hadiste namaz kılan bir kul diyor ve bu vakitte ise namaz kılınmaz."
Abdullah ibni Selam bana şu hadis-i şerifi söyledi; "kim bir mecliste oturur da namazı beklerse, o kişi namaz kılıyor gibidir." Bu vakitte ise namaz kılmaz, ancak akşam namazını bekleriz." (Camiul usul fi ehadisirrasul.)
Ahıskalı Ali Haydar Efendi hazretleri tüm bu bilgilerden yola çıkarak, bu vaktin ikindi namazından sonra, akşam namazına 45 dakika kala olan kerahat vakti olduğunu söylemiştir.(Arif Gülhan) 

Bir Hadisi Buhari'de Görmek

Üstad Bediüzzaman diyor ki; "Hususan Buharî, Müslim, İbn-i Hibban, Tirmizî gibi kütüb-ü sahiha; tâ zaman-ı sahabeye kadar, o yolu o kadar sağlam yapmışlar ve tutmuşlar ki, meselâ Buharî'de görmek, aynı sahabeden işitmek gibidir.(Mektubat, s. 128-129)