HACI İSHAK EFENDİ

Hacı İshak Efendi Erzurum'da çok iyi tanınan ehl-i keşif bir insanmış. 7-8 sene evvel dar-ı bekaya irtihal eden bu Allah dostu, fırıncılıkla uğraşıyormuş. Kendisiyle alakalı Kırkıncı Hocaefendi şöyle dedi; 'İyi bir nur talebesi idi. Risale-i Nurlara gelmeden evvel de ubudiyetine dikkat eden, ibadetine çok düşkün, üstün bir kişiydi.' Bu değerli insan ile alakalı Mehmed Kırkıncı hocamız bazı hatıralar lütfettiler. Sizlerle paylaşmak istedik. Beğeneceğinizi ümid ediyoruz.

Mehmed Kırkıncı Hocaefendi 1996 yılında Buhara'lı bir ileri gelen zatın ricası üzerine 'Anadolu'dan Türkistan'a Selam' başlığı altında küçük bir risale hacminde bir mektup hazırlar. Yeni yeni uyanan Atayurd insanına dünya ve ahiret mutluluğu için gerekli ölçüleri havi bir mektuptur bu.. Teberrüken girişinden bir parçasını nakledeyim; 'Türkistan yâd edildikçe nazarımda muhteşem ve mukaddes bir manzara canlanır. O feyyaz beldelerde yetişen, âlemin gıpta ve hayranlıkla takdir ettiği nice mürşidleri, maneviyat sultanlarını ve dağlar deviren, çöller aşan, müşküller çözen nice kahramanları tahattur ederim. Ya Rab! O ne feyyaz toprak, o ne latif iklimdir ki, sinesinde doğan, kucağında yaşayan evlatlarını evc-i kemalata, fazilet ve marifete isal etmiştir.'

İşte bu risale ile alakalı şunları anlattı Kırkıncı Hocaefendi; 'Yazıya başladım. O sıra hastalandım ben. Evde yatıyorum, Ramazan ayı..Namazı kılmış mıydım, kılmamış mıydım Hanım geldi, dedi ki; 'Hacı İshak Efendi sizi ziyarete gelmiş.' Dedim; 'Aç kapıyı, gelsin.' Geldi selam verdi, 'Hasta olduğunu duydum, ziyarete geldim' dedi. Sonra 'Üstadı rüyamda gördüm. Dedi ki; 'O mektubu yazarken bir şahsı değil de, şahs-ı maneviyi nazara alsın.' 'Ne mektubu?' dedim. 'Bilmem sen bir mektup yazıyormuşsun' dedi. Ben bu mektubu yazdığımı kimseye söylememiştim. Sonra dedi ki; 'Peygamberimiz(a.s.m) de buyurdu ki; 'O mektubun başlarına da benim İslam'a davetnamelerimden birer tane koysun.'

'HULUSİ AĞABEY HABER VERDİ'

Kırkıncı Hocaefendi, İshak efendiyle alakalı diğer bir hatırayı da şöyle anlattı: 'Bir zaman Hacı Cahid ve Hacı İshak efendilerle Gaziantep'e gittik, hizmet için Gaziantep'ten döndük geldik Elaziz'e. Dedim ki; 'Hulusi abi buradayken elini öpmeye geliyorduk. Şimdi de kabrini ziyaret edelim.' Orada bir Mehmed Orakçı var. O, Hulusi abinin hizmetkârıydı. Hakkıyla, Hulusi ağabey hayattayken ona hizmet eden bir zat..Ona misafir olduk. Dedik; 'Hulusi abinin kabrini ziyarete gidelim.'

Beraber Hulusi ağabeyin kabr-i şerifine gittik O zaman da Hacı İshak efendinin bir çocuğu vardı, meczup bir çocuk. 5-6 ay evvel kaybolmuştu. Aradı, bulamadılar. 'Herhalde bir yerde öldü, kaldı' dediler. Hulusi ağabeyin orada dua ettikten sonra kalktık, geldik. Hacı İshak Efendi bir ara Orakçı'ya demiş ki; 'Burada akıl hastanesi varmış, neredeyse beni oraya bir götür.' Dedim; 'Yahu ne yapacaksın akıl hastanesinde?' 'Dedi; 'Hocam hele oraya bir gidelim.' Neyse, geldik o akıl hastanesinin kapısına. Dedi; 'Siz burada durun ben bir gideyim. Hacı Cahit'le beraber gittiler. Sonra bir de baktım . O çocuğu ile birlikte geldiler. 'Nasıl oldu?' dedim. 'Hulusi abi haber verdi' dedi."