Kıymetli ziyaretçilerimiz, geçen hafta Yavuz Bülent Bakiler beyefendinin merhum babası Cezmi Bakiler beyefendinin Üstad Bediüzzaman'la alakalı gördüğü enteresan bir rüyayı salihayı sizlerle paylaşmıştık. 21. 06. 2020'deki görüşmemiz de Yavuz Bülent Bakiler hocamız bir de kendisinin gördüğü enteresan bir rüyayı bizlerle paylaştı. Aşağıda okuyacaksınız;

"Babam 1960 senesinde Sivas'ta bir böbrek ameliyatı geçirdi. Numune hastahanesine yatırıldı. Ben de babama refakatçi olarak hastahanede kalmaya başladım. Böbreklerinden birinde taş vardı, onu aldılar. Diğer böbreğinde bir şey yoktu ama Tıp'ta "böbrek küsmesi" diyorlarmış, böbrek küstü, çalışmamaya başladı. Babam komaya girdi. Zaman zaman büyük sıkıntılar yaşamaya başladı.

 O esnada bizim mahallede bir kapı komşumuz vardı; Gürünlü Ahmet amca. İki oğlu, bir kızı vardı. Çok yakından tanıştığımız bir aile idi. Onu da hastahaneye yatırdılar ama hangi sebeple yatırdılar, onu bilmiyorum.

Babamın yanından ayrılamıyordum. Çünkü ayrıldığımı zaman kızıyor, "ben burada büyük sıkıntılar içerisinde yatıyorum. Siz keyfinize bakıyorsunuz" filan diye öfkeleniyordu.

Bir gün sabaha karşı bir rüya gördüm. Gördüğüm rüya aynen şöyle-bütün mukaddesatım üzerine yeminle söylüyorum- Gürünlü Ahmet efendiyi yatmış olduğu odada ziyarete gidiyorum. Bakıyorum ki, hemşire Ahmet efendi'nin üzerine beyaz bir örtü çekiyor. Beni görünce "ah! eyvah" filan diyor. "Ne oldu?" diyorum. "Öldü de, oğlu geldi sandım" diyor.

Gürünlü Ahmet efendi'nin iki oğlu var. Birisi Hamdi, birisi İhsan. Hamdi benim yaşımda, İhsan benden birkaç yaş büyük.

Rüyada o esnada kapı açılıyor, başımı çevirip bakıyorum. Arkamda İhsan..Üzerinde gri bir pardösü var. Elinde fötr bir şapka. Ama şapkayı göğsüne bastırmış bir vaziyette. Benim omuz başımdan babasının yattığı yatağa bakıyor ve babasının öldüğünü anlıyor ve birdenbire "baba" diye haykırıyor ve babasının üzerine koşuyor.

Ben o kadar müteessir oluyorum ki, "başınız sağ olsun" diyemeden, odadan ayrılıyorum. 

Şimdi, rüyayı böyle gördüm. Uyandım..Kendi kendime dedim ki; "annem rüyada görülen ölüm hadiselerini ömrün tazelenmesi ile izah eder. Gürünlü Ahmet Efendi herhalde sağlığına kavuşacaktır. Adam geldi, bir haftadır yatıyor, kendisine bir türlü gidemedim. Şimdi gitsem, babam uyuyor. Uyandığı zaman beni göremeyince, öfkelenecek, kızacak. En iyisi, babamın uyanmasını bekleyeyim."

Bir yarım saat mi, bir saat mi bekledim. Babam uyandı. Gürünlü Ahmet Efendi ile ilgili böyle bir rüya gördüğümü, morali bozulmasın diye kendisine söylemek istemedim.

Yalnız dedim ki; "Baba, Gürünlü Ahmet efendi de hastalanmış. Onu da hastahaneye yatırdılar. O da, bu koridorun dibindeki odalardan birisinde yatıyor. Müsaade ederseniz gidip kendisine bir geçmiş olsun diyeyim dedim. Dedi ki; "oğlum, birazdan çay servisi başlayacak. Çay servisi gelsin, kahvaltımızı yapalım. Ondan sonra git."

Bir yirmi beş dakika kadar bekledik. Çay servisi geldi. Babamla kahvaltımızı yaptık. "Baba, gidebilir miyim" dedim. "Git, "benim de selamımı söyle. Kalktıktan sonra inşallah ben de kendisini ziyaret ederim" dedi.

Odadan çıktım. Geldim, Gürünlü Ahmet efendi'nin yatmış olduğu odanın kapısını açtım. -Bütün mukaddesatım üzerine yeminle söylüyorum, en küçük bir mübalağa yok- hemşire Ahmet efendi'nin üzerine beyaz bir örtü çekiyor. Beni görünce "ah! eyvah" filan diyor. "Ne oldu?" diyorum. "Öldü de, oğlu geldi sandım" diyor.

O esnada kapı açılıyor, bakıyorum. Arkamda İhsan.. Riyamda gördüğüm gibi, üzerinde gri bir pardösü var. Elinde fötr bir şapka. Ama şapkayı göğsüne bastırmış bir vaziyette. Benim omuz başımdan babasının yattığı yatağa bakıyor ve babasının öldüğünü anlıyor ve "baba" diye haykırıyor ve babasının üzerine kapaklanıyor..

Ben o kadar müteessir oluyorum ki İhsan ağabeye "başınız sağ olsun" diyemeden odadan ayrılıyorum."

Not: Yavuz Bülent Bakiler hocamızın kayınpederi, merhum İsmail Hakkı Yılanlıoğlu beyefendi "Aklın Çözemedikleri" adlı eserinde(s. 89-82) damadının dilinden kaleme aldığı gibi, Yavuz Bülent beyefendi de halen kaleme almaya devam ettiği ve inşallah bu sene sonuna doğru neşredilecek olan "Vay Başıma Gelenler" adlı hatıratında bizlerle paylaşacaktır. Kendilerine bir kere daha teşekkürlerimi arz ederim. Salih Okur