Muhterem Müslümanlar!

Mustafa İslâmoğlu'nun hezeyanları devam ettikçe bu yanlışları düzeltmek veya çürütmekle uğraşıp duracağız galiba. Müslümanların parasıyla kurduğu televizyonda "Aktif Müslümanlık" adlı programdaki bir konuşmasına şahid olduktan sonra, bu satırları kaleme almaya karar verdim.

Tekrar belirtmeliyim ki İslâmoğlu Müslümanların parasıyla kurduğu televizyonu(şu an kapandı), kendi kuluçkasının yumurtalarını satmak için kullanıyor.

Bu seferki konuşmasında "Hz. Peygamber (s.a.v.) peygamberlikten önce rahmet peygamberi değildi" gibi bir ifade kullandı ve peygamberlik öncesi hayatını hafife aldı.

Bazen bir simge, bir kelime veya bir cümle insanın hayatında, amelinde ve imanında çok şey değiştirebilir. Örneğin elini boğazına götürerek silahlı birisine işaret vermek "onu öldür" demektir, evlenen çiftlerin evet demeleri bir evliliği sahih kılmaktadır, "Allah diye bir şey yoktur" demek küfürdür. Gördüğünüz gibi bir işaretle ölüm, bir kelimeyle evlilik, bir cümleyle dinden çıkmak mümkündür.

Allah (c.c.) Enbiya suresinin 107. âyetinde şöyle buyurmaktadır:

وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَالَمِينَ

"Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik."

Beydavi, Nesefi, Zemahşeri ittifakla "bütün insanlığa rahmet olarak gönderilmiştir" demektedirler. Şayet İslâmoğlu, Hz. Peygamber (s.a.v.) peygamberlikten önce rahmet değildi diyorsa, bir zamanlar siyer dersleri yapan kendi öz oğlu Sami'ye sorsun. Şayet Sami İslâm'ın hakikatini babasına tercih ediyorsa, "bütün siyer kitapları, çocukluğundan itibaren Hz. Peygamber (s.a.v.)'in insanlığa büyük bir rahmet olduğu"nu söyleyecektir. Örneğin peygamberlikten önce sütannesi Halime ile Hz. Peygamber (s.a.v.)'in buluşmasında inkişaf eden rahmeti oğlundan dinlesin. Hacer-i Esved'in yerleştirilmesindeki rolüyle ne kadar büyük bir rahmet olduğunu, emin sıfatını niçin aldığını, oğlundan dinleyerek şöhret şımarıklığı nedeniyle uçan bilgilerini tazelesin.

Biz yine de iki siyer kaynağı vererek, bilgilerini tazelemesini öneriyoruz: "Hz. Peygamber (s.a.v.) pak yaratılışının özünde bile yüce ahlakıyla birlikte yaratılmıştır." [El-Envar'ul-Muhammediyye, s. 326]

"Hz. Peygamber (s.a.v.) annesinin karnına düştüğü yıl, kıtlık ve yokluk yaşayan Kureyş'in yüzünü gülmüştür. Çünkü o sene yağan yağmurlar, yeşeren otlar, çoğalan meyveler sayesinde Kureyş bolluk ve rahatlık yaşamıştır." [Muhammed Rıza, Muhammedun Resulullah (s.a.v.), 12]

Ayrıca rahmet olmaya aday bu yüce insanın, "peygamberlikten önce vasıfsız bir eleman" nitelemesi bırakınız bir Müslümana, hiçbir ahlaklı insana yakışmamaktadır.

Bırakınız anne rahmine düşmesini, doğmadan önce bile "sahih din"e doğru bir arayış başlamış; yahudiler Medine'ye doğru göç etmiş; Selman-ı Farisi babasının mülkünü bırakıp Hristiyanlardan gelecek peygamberin rahmet belirtilerini sormuş; Kâbe'yi yıkmaya gelen Ebrehe ve filleri helak olmuşlardır. Hal böyleyken, İslâmoğlu'nun temelsiz ve dayanaksız konuşmasının bir kıymeti harbiyesi yoktur. Çünkü, hem Hakim'in Buhari ve Müslim'in şartlarıyla hem de Darimi ve İbni Ebi Şeybe'nin sahih yollarla rivayet ettikleri bir hadiste Hz. Peygamber (s.a.v.) kendisi de şöyle buyurmaktadır: "Ben hidayete götüren bir rahmetim." Buradaki ibare mutlaktır, yani sınırlı ve zaman-zemin ile kayıtlı değildir. Diğer taraftan, Hz. Peygamber (s.a.v.)'in Şam seferindeki olayları hatırlarsanız, bütün insanlığa rahmet olduğu kanaatine varacaksınız.

Allah'ın selamı ve hidayeti hepimizin üzerine olsun.

Kardeşiniz Molla Musa Celali