VAHDET AĞABEYİN UÇAK BİLETİMİ ALMASI

Ben 1975-76 senesinde Erzurum İslami İlimler Fakültesini kazandım. Merhum Nazım Gökçek ağabeyin teşviki ile tek tercih yapmıştım. Bir sene sonra tekrar imtihana girdim. Yine tek tercih ile İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazandım.

Kaydımı yaptırdım ama okula gidemedim. Çünkü yol param yoktu. Çevremdeki bir kısım vizyonu dar olan ağabeyler ve kardeşler de; "Yahu sen İslami İlimler okuyorsun. Bundan yüksek makam olmaz. Sen ne diye hukukla uğraşacaksın?" dediler.

İmtihanlara bir ay kala, baktım Vahdet ağabey yine kaldığım dershaneye geldi. "Buyurun ağabey" dedim. Dedi ki; "Ya hocam, bizim Kümbet'te biletini umutmuşsun."

Bilet dediği, uçak bileti. On sıralar benim uçak bileti alacak gücüm de yok, imkânım da yok."

"Ne bileti?" dedim.

"Yahu İstanbul'a bilet almışsın, unutmuşsun keçeli? İmtihanlar için gidecekmişsin ya" dedi.

Ben tabii yine o eski ikazı gibi güldüm. Ve ilk defa o zaman bana ders verdi; "Sen Hukuk Fakültesini de bitirirsen, hayalin olan İslam hukuku profesörlüğünü o zaman hak edersin. Günümüzü güzel bilmeden, geçmişi anlatamayız" dedi, vizyona bakın. 

ÃœZERÄ°MDE BULDUÄžUM YÃœN YORGAN

Erzurum Süleymaniye medresesinde kaldığımız seneydi. Abdullah isminde şimdi Ankara'da doktor olan bir arkadaşla aynı ranzayı paylaşıyoruz. Ranzanın üst kısmında ben, alt kısmında o yatıyor. Kardeşim Hasan Akgündüz yanıma geldiği için, kayınvalidem ve nişanlımın bana gönderdiği yün yorganı, üşümesin diye kardeşim Hasan'a verdim. Ben de bir battaniye ile idare ediyorum. Tabii dershanede kalorifer her zaman aynı kalitede yanmıyor. Akşamları üşüyorum.

Bir gün sabah kalktım. Üzerimde battaniye yok, onun yerine yün bir yorgan var. Sabah namazına kalkınca "Abdullah bu nedir" dedim. "Yahu hocam, senin üşüdüğünü Allah da görüyor, biliyor. Onun için göndermiş işte. Ne sorup duruyorsun" dedi.

"Ya Abdullah" dedim, "ben kimsenin malını böyle sahipsiz kullanmam. Aklını başına al, bana söyle."

Çok tatlı bir arkadaştı o. Dedi ki "Hocam, hizmete birisi 12 tane battaniye hediye etmiş. Vahdet ağabey gece birde geldi. Ben ders çalışıyordum. Sen uyuyordun. Kucağında yorganlar vardı. Bir tanesini senin üzerine attı."

Vahdet ağabey bizden çıktıktan sonra yetmiş medreseyi dolaşıp, kimin üzeri üşüyecek şekilde açıksa onun üzerine sermiş, sabah namazına da bizim dershanedeki sabah cemaatine yetişmişti.