Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla...

 إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ

"Ancak müminler kardeştir"(1)

İstiklâlini ilan eden Müslümanların, bir pastanın dilimi gibi yutulur hale geldiklerini haber veren tarihinden ibret almak icab eder. İhtilafta zahmet, îtilafda (birlik ve beraberlikte) ise rahmet vardır. Zahmeti rahmetle tercih edenlerin rehberi ise hep ihtilaf olmuştur. Rabbim Müslümanların birlik beraberlik ve kardeşliğini bozmasın.

Bu makâlemi, Kâbe-i Muazzama'nın hemen karşısında yazıyorum. Yeryüzünde insanlar için va'z edilen (konulan-bina edilen) ilk evin etrafında insanlar hiç durmadan suyun aktığı gibi akarak dönmeye devam ediyorlar. Allahu Teâlâ'nın vahdaniyetinin timsâli olan Kâbe'nin etrafında beyazıyla, siyahıyla, uzunuyla, kısasıyla, erkeğiyle, kadınıyla kardeşçesine dönen toplulukların kardeşliğinin hakikatı ise memleketlerine döndükleri zaman belli olabilmektedir.

Kardeş deyince aklıma 21 yaşındaki kardeşi Hâbil'i öldüren Kâbil geliyor. Tıpkı Yusuf Aleyhisselâm'ı kuyuya atan kardeşleri gibi. Kardeşlik ne kadar ulvî bir duygu… Karındaşın mümin değilse kardeşin de olamıyor. Tıpkı Hazreti Hamza (Radıyallahu Anh) ve Hazreti Abbas (Radıyallahu Anh) ile Ebu Leheb'in karındaşlığı gibi.

Dindaş olmadığı için Kenan'ın, babası Nuh Aleyhisselam'ın ehli olamadığı gibi. Allah-u Teâlâ'ya değil de, Kâbe ve Hacerü'l-esvede yakın olmak için birbirinin ensesini ve kulağını çiğneyen kardeşleri izlerken, kızgın ve kırgın kardeşlerle, kurnaz kardeşler gözüme çarpıyor. Kâbe'nin kapısının önünde selfie çeken kardeşlerin kadrajına Hacerul Esved'in hemen önünde kucak kucağa olan kadın ve erkek kardeşlerin manzarası takılıyor. Can kardeş, kan kardeş, tam kardeş, ham kardeş, hâin kardeş ve gammaz kardeşlerin etrafında döndüğü Kâbe'nin sahibi olan Allah (Celle Celalühü) ise

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ آمِنُواْ

"Ey iman edenler iman edin."(2) buyurarak surette olanları, hakîkat'e davet ediyor. Birliğin ve beraberliğin zirve noktaya ulaştığı Kâbe'nin etrafındaki surete olan birlik ve beraberliğin hakikate dönmesi için dua ediyorum.

Birtakım dünyevi menfaatler için birbirinin kuyusunu kazan kardeşlerin, hiçbir şey olmamış gibi, birbirinin yüzlerine gülebilmesi ne acayip bir şey!.. Eee sanatçı olmak kolay değil, kabiliyet ister. Efendimiz (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) buyuruyorlar; "İnsanların en hayırlısı, insanlara fayda verendir. İnsanların en şerlisi ise insanlara zarar verendir."(3)

İnsanlara fayda veren kardeşlerle zarar veren kardeşlerin birbirilerine karıştığı değersiz dünyanın uğursuz çocukları yüzünden kardeşlerin de birbirilerine güvenleri kalmadı artık.

"Yükü kardeşlik olanın beli bükülür ama gönlü bükülmez" derler. Ancak bükülecek gönül kalmayınca, Allah'a (Celle Celalühü) emanet ettiklerimizi de Allah'a (Celle Celalühü) havale eder hale geldik. Çünkü bencilliği ayna gibi gözüne takmış olanlar, nereye bakarsa baksınlar kendilerinden başkasını göremeyeceklerinden dolayı, onlar için başkası pekte bir önem arz etmemektedir. Öyle ki, insanoğlu en çok sevdiği t-shirtünü bile yeri geldiğinde toz bezi yapabiliyorsa, başkaları tarafından da paspas olarak kullanılabileceğini aklından çıkarmaması icab eder.

Kardeşlik; düşmesin diye sıkı sıkı tutmanın adı olduğu gibi, aynı zamanda düşürülmeyeceğini bilerek sırtını güvenle dayamanın da diğer bir adıdır. Korkmadan sırtınızı dayayabileceğiniz dost ve kardeşlerinizin ayakları altında paspas olmamanız temennisiyle Allah'a emanet olun vesselam.

Kaynaklar

1) Hucurat Suresi Ayet; 10

2) Nisa Suresi Ayet; 136

3) Bkz. Taberani