Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla...

28 Şubat 1997 yılını unutmam mümkün değil. Çünkü o yıllarda Bursa'nın Mustafakemalpaşa ilçesinde görevli iken, 28 Şubat'ın birkaç gün evvelinde Efendi hazretlerimizin (Kuddise Sirruhu) ziyaretiyle şerefyâb olmuştuk.

Henüz yedi yıl olmuştu göreve başlayalı. O günleri, bu günkü gibi hatırlıyorum. O günlere ait hatırladığım en güzel şeylerin başında da; Efendi hazretlerimizin (Kuddise Sirruhu) sohbeti geliyordu. O sohbet içerisinde Sultanımız öyle bir söz söylediler ki, o sözler aslında 28 Şubat'ın gelişini haber verir gibiydi. Şöyle buyurmuşlardı:

"Sarıklarınızı sarın! Bu günleri siz de arayacaksınız ben de."

Ve gerçekten birkaç gün sonra da bu sözlerin hakikatiyle muhatap olmaya başlamıştık.

O gece sabah namazına kadar ifademiz alınmıştı. Daha sonra altı ay hapis cezası aldığımız yargılanmaların mukaddimesi olan o günün sabahında, sarıktan dolayı da ayriyeten ifadelerimiz alınmıştı. Tıpkı sarıklarımız suç delili olarak alındığı gibi.

Cübbelerimizin, cübbe mi yoksa pardösü mü olduğunun tespiti için bilirkişi olarak müftü beye gönderildiği o zamanı unutmam mümkün değildi.

Gerçekten de Efendi Hazretlerimizin (Kuddise Sirruhu) 'arayacaksınız' dediği o günleri mumla arar hale gelmiştik.

Hakkımızda en az üç dava açılmıştı. Kadın bir hâkim tarafından yargılanırken, bir gün gelip evimden alınarak ifadeye götürüldüğümde sebebini sorunca, beş vakit namazını kılan, ismi bende saklı olan bir polis memuru; "sen sebebini daha iyi bilirsin" demişti.

Savcılığa getirildiğimde niçin getirildiğimi anlayınca ve mühürlenmiş bir balyozla karşılaşınca şok olmuştum. Zira meczûb'un birisi, bir okulun bahçesinde bulunan Atatürk heykelini o balyozla kırmış ve hiç tanımadığım halde ne hikmetse benim adımı vermişti.

Ezberlediğimiz mahkeme koridorlarını yeni bir dava ile aşındıracağımız belli oluyordu.

Bu davadan dolayı ismi bende saklı olan o memurun mahkeme salonunda "çekirge bir sıçrar, iki sıçrar, üçüncüsünde yakayı ele verir" deyince, o memuru azarladığımda dertlerin ve darbelerin insanı bileyen bir yönünün de olduğunu yaşayarak görmüş olduk.

Azarlanırken azarlamayı da öğrenmiştik.

28 Şubat darbe olmanın yanı sıra, dostun ve düşmanın renginin belli olup, açığa çıktığı bir zaman dilimidir.

Öncesinde 9 saat süren Milli Güvenlik Kurulu toplantılarının şahitlerinin ifadelerinden, bu darbenin yapılmasının sebeplerinin başında; İslam'ın geldiğini görüyoruz.

Paşalardan birisi, İsmail Ağa camiinin yanında çarşaflı bir hanımın yolun karşısına geçerken çekilmiş fotoğrafını, 54. hükümetin başbakanına gösterirken: "Siz sandalyede oturduğunuz zaman bu çarşaflıların adedi artıyor" demişti. Ve yine kendi ifadelerince 5 Şubat'ta Ankara Sincan'da yürütülen tanklarla 'demokrasiye balans ayarı' yaparken bilerek veya bilmeyerek bu milletin geleceğini de paletlerle ezdiklerini anlayamayacak kadar gözleri kararmıştı.

Öyle ki, Deniz Kuvvetleri Komutanı Oramiral Güven Erkaya'nın "irtica PKK'dan daha tehlikelidir" sözleri bunun delillerindendir.

Sonraki dönemlerde dış güçlerin de desteklediği anlaşılan bu darbe, Türkiye'yi çivisi çıkmış bir ülke haline getirmiştir. Bin yıl sürecek denilen fakat 10 yılda iflas eden bu darbeye verilecek en güzel isim zorbalık'dan başka bir şey değildir.

28 Şubat, mütedeyyin insanları sindirmek için İslam'ın değerlerine açılmış bir savaşın adıdır. İnsanların fişlenmesi ve okullarda ikna odalarının kuruluşu, gücünü; koca koca insanların koşa koşa gittikleri brifingleriyle meşhur olan 28 Şubat'tan almaktadır.

Bu hususta çok şeyler söylemek mümkün iken politikadan çok da iyi anlamayan biri olarak hata etmemek için 28 Şubat'ın İslam'a yapılan bir darbe olduğunu söyleyerek makalemi burada noktalıyorum. Vesselam.