Sayın Sırma hoca, üçüncü itirazda bir de şöyle diyor: "Muaviye iktidara geldikten sonra kötü bir sünnet ihdas etmiş, Cuma hutbelerinde Hz. Ali'yi kötülemeleri için valilere emirnameler göndermiştir. Bu emirler üzerine valileri Cuma hutbelerini okurlar iken, Hz. Ali'yi kötüleyici sözler de sarfediyorlardı."

Yukarıda görüldüğü gibi, Hoca'nın iddiasına göre, sahabilere kötü sözler söylemeyi, ilk olarak Hz. Muaviye ihdas etmiştir.

Sayın Sırma tarihçi olduğuna göre, olayları olduğu gibi, taassubtan uzak olarak ve iç yüzüne inerek incelemeli ve nakletmeliydi. Her olayın sebep ve sonuçları vardır. İlmi yöntem bunu gerektirir. Kendilerinin de başlıca kaynaklarından Taberi, İbn-i Haldun ve İbn-i Esir'dir.

İbn-i Esir «el-Kamil» kitabında, hocanın değinmediği bir rivayet vardır.

Sayın Sırma, arapça bildikleri için, bu rivayeti kendileri ve arapça bilenlerin dikkatlerine arapça aslıyla arzediyoruz.

والتمس احمل الشام ابا موسى فهرب الى مكة ثم ائصرف عمر واحمل الشام الى معاوية فسلموا عليه باخلافة ورجع ابن عباس و شريح الى على وكان على اذا صلى الغداة يقنت فيقول اللّهم العن معاوية وعمرا واباللا عورااسلمى وجيبا وعبدالرحمن بن خالد والضحاك بن قيس والوليد فباغ ذالك معاوية فكان اذا قنت لعن عليا وابن عباس والحسن والحسين واللأشتر.

Sayın Sırma, Hind'in Mekke'nin fethinde Müslüman olmasından bahsederken, oysa sekiz sene önce Uhud'da Hz. Hamza'ya yapılanları ve hakem olayından sonra ilk olarak, Hz. Ali'nin Hz. Muaviye ve arkadaşlarına lanet okuduğunu unutuyor da, aynı töleransı, Hz. Muaviye ve arkadaşlarına da göstermesi gerekmez mi?

"Allah bizi taassubtan uzaklaştırsın" diyen hoca bu yaptığıyla taassuba düşmemiş midir? Gayesi kadim tarihimizi günümüze taşımak olan sayın hocamız, Hz. Muaviye'yi eleştirmek için aleyhindeki bütün rivayetleri en umulmadık satırlarda cımbız gibi çekip servis yapması hakkaniyete uymaz. Bin beşyüz yıl önce küle dönüşen bir ateşi tekrar yakmak, Allah korusun, vebaldir.

Bugün, müslümanların imtihanları bambaşkadır. Buna yönelik çaba sarfedilmeli.

Hocadan bazı mudakkiklerin şu tavsiyesine önem vermesini istitham ediyorum; "Bir konuyu araştıran, o konu hakkında tarih kitaplarında gördüklerine hemen inanmamalı. Ancak bir hadis aliminin sözünde görürse ve bu alim hadisin senedini beyan etmiş ve halini bildirmişse veya o alimden güvenilir bir kişi o haberi nakletmişse, o vakit kendisine güvenilebilir."(1)

İbn-i Haldun diyor ki; "Tarihçilerin sözlerinde bir çok haberler vardır ki, içlerinde sahabiler hakkında üphe ve ta'nlar bulunmaktadır, o rivayetlerin çoğu ehl-i hevadandır, o rivayetlerle sahifeleri yazıp doldurmak gerekmez. Hak olan şudur ki; Hz.Muaviye'de raşit olan halifelerdendir. Haşa, Hz. Muaviye'nin kendisinden sonra ki biriyle benzetilmesine!"(2)

İbn-i Esir der ki; "Cemel vak'ası hakkında İbn-i Cerir et-Taberi'nin zikrettiğinden başka bir şey kitabıma almadım. Çünkü o, tarih naklinde güvenilir biridir. Diğerleri ise kendi tarihlerini hevalarının iktizasına göre doldurmuşlardır."(3)

Peygamber Efendimiz buyuruyorlar: "Bir müddet bu ümmet Kur'an ile amel edecektir. Bir müddet de Allah'ın Resulü'nün sünnetiyle amel edecek. Sonra da kendi re'yiyle amel edecektir. Re'yiyle amel ettikleri vakit hem kendileri sapıklığa düşerler, hem de başkalarını saptırırlar."(4)

Biz de bu Hadis-i şerife uyarak, sahabileri kendi re'yimize göre değil, Kur'an ve sünnete göre değerlendirelim diyoruz.

-devam edecek-

Dipnotlar

 1-M. Salih Ekinci, Ashabı Kiramın Etrafındaki Şüpheler: Sh. 23

 2-İbn-i Haldun Tarihi: C. 2, Sh. 650

 3-İbn-i Esir, El-Kamil: C. 3, Sh. 263

 4-İbn-i Esir, Aynı eser: C. 3, Sh. 263.