Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla...

Din ve devlet kelimelerinin geçtiği her yerde muhakkak millet kavramının da konuşulması icab eder. Devletin ve dinin içerisinde paralellik arzedenlerin arz-ı endâmının zirveye ulaştığı 15 Temmuz gecesi, millet kavramının bir kez daha konuşulması gerektiğini bizlere göstermiş oldu.

İstiklâl'e aşık, izmihlâl'e ise asla tahammülü olmayan bu milletin gidecek hiç bir yeri yoktur. Ne Suriye ne Irak ne de başka herhangi bir yer. Bizler bu topraklarda doğduk, bu vatanın suyunu içtik, asker olarak doğduk ve vatan için ölmeyi dedelerimizden öğrendik.

Bu millet yârine sevdalandığı gibi sevdalıdır vatanına. Çanakkalede Şehit olan yüzbaşı Mustafa'nın cebinden çıkan mektubu, "Ayşe! Sabah yıldızım!..." diyerek başlıyordu. Vatan için sevdasını mahşere bırakan yüzbaşı Mustafa'dan öğrendik sevdaları mahşere bırakmayı.

İmanından kaynaklanan vatan sevgisiyle bu millet, vatanını anasının ırzı olarak gördüğü için vatanına el uzatanları da ırz düşmanı olarak kabul eder.

Bu milletin düğüne gider gibi ölüme gitmesini, bayraklarını göklere değil mayolarına dikenlerin anlaması mümkün değildir.

Bu millet doğusuyla batısıyla, Mardin'iyle Muğla'sıyla Ertuğrul destanı yazan ve kemiklerinden kale yapmaya yemin etmiş bir milletdir.

Daha çelik çomak oynayacak yaşta iken, vatanı ve namusu ile oynayanlara hesap soran bu milletin bir evladı olarak diyorum ki; "Eyy ruhunu bir dolara satan mübtezeller! Siz Nene Hatun'u hiç mi okumadınız? Bu vatanın Nene Hatun'ları biter mi sandınız? Bizler Nene Hatun'ların, siz vatansız mübtezeller ise, Nena ların torunlarısınız. Defolun gidin ana vatanınıza!"

Rabbim vatanımızı ve milletimizi her türlü belalardan ve musibetlerden muhafaza eylesin. Düşünmek bile istemiyorum ama şayet bu darbe girişimi başarılı olsaydı, çıkarılacak bir iç savaşın akabinde cennet vatanımızın işgal programı tıkır tıkır işleyecekti.

Kardeşlerimizin kanı akmasaydı, ihanetin daniskasını o zaman görmüş olacaktık. Tekbirlerle yürüyen, tankların üzerine çıkan, şehadete koşup destan yazan, bütün senaryoları bozup, ayyıldızlı bayrağı için toprağa düşen şehitlerimiz olmasaydı, Türkiyemiz bambaşka bir sabaha uyanacaktı.

Bütün bu olanlar karşısında hem üzüldük, hem de sevindik.

Vatanına aşık bir vatandaş olarak şahsen ben, üzüldüğümde veya sevindiğimde duygularımı şiir ile dile getirmeyi tercih eden birisiyim. Bu makalemde de duygularımı şiire dökmek istiyorum;

 BU VATAN BİZİM

 Cennet vatanımda Temmuz 15 de,

Kanı akan gardaşımız var bizim.

İhanetin daniskası bu işte,

Kan akıtan gözyaşımız var bizim.

 

Uçaklar inledi şehirde yer yer,

İnsan sesleriyle çınladı her yer,

Ya Allah! Bismillah! Allahu ekber,

Diyen vatan evladımız var bizim.

 

Bütün dünya olanları görüyor.

Darbeciler insanları sürüyor.

Tanklar çıkmış sokaklarda yürüyor.

Tank durduran imanımız var bizim.

 

Elinde bayraklar peÅŸ peÅŸe gelen,

Şehâdete koşup vurulup ölen,

Uğrunda insanın ölesi gelen,

Ayyıldızlı bayrağımız var bizim.

 

Belâlardan geldi geçti nicesi,

Ayrupa'nın yoktur bir tek hecesi,

İstiklal savaşı temmuz gecesi,

Destan yazan milletimiz var bizim.

 

Uçaklar ne yapsın böyle bir halka,

Bu halk rukû eder sadece Hakka,

Ey Batı! Amerika! durun bir dakka,

Şehadete aşık halkımız bizim.

 

Temizdir gencimin hilkat hamuru,

İmanı saflıkda arı ve duru,

Senaryo peşinde elin gâvuru,

Oyun bozan gençlerimiz var bizim.

 

Uçakları havalandı Mürtet'den,

Mücahidler duvar ördüler etten,

Ey gâzim geri kalma nöbetten,

10-04 nöbetimiz var bizim.

 

Adlarını altın nesil koydular,

Himmet himmet vatandaşı soydular,

Vatanına hâin nesil oldular,

Bu vatana can fedâmız var bizim.

 

Başarılı olacağız sandılar,

Aldandılar işte şimdi yandılar,

Şeytanın gülen yüzüne kandılar,

Candan gülen canlarımız var bizim.

Vesselam...