Bu güne kadar Hz. Peygamber hakkında birçok kıymetli eser kaleme alınmıştır. Bu eserlerin çoğunda Rasûl-i Ekrem'in (s.a.v.) mânevî şahsiyetinden ziyâde, siyerî ve beşerî hâlleri bütün teferruatıyla ve en güzel bir şekilde anlatılmaktadır. Ancak, O'nun sadece bu yönlerini bilmek, hakiki mahiyetini anlamak için yeterli değildir.

Bediüzzaman Hazretleri de bu hakikati şöyle izah etmektedir: " Rasûl-i Ekrem'in (s.a.v.) ahvali ve evsâfı, siyer ve tarih sûretiyle beyan edilmiş. Fakat o evsaf ve ahvâl-i gâlibi, beşeriyetine bakar. Hâlbuki o zât-ı mübâreğin şahs-ı mânevîsi ve mahiyet-i kudsiyesi o derece yüksek ve nûranîdir ki, siyer ve tarihte beyan olunan evsaf, o bâlâ kamete uygun gelmiyor, o yüksek kıymete muvâfık düşmüyor."(1)

"Bütün ukul toplansa, bir akıl olsalar, o makamın hakikatini tamamıyla ihata edemezler."(2)

Nebiyy-i Ekrem ve Cenâb-ı Seyyidü'l Beşer'in mahiyetinin ve kemalatının büyüklüğüne şu misal dürbünü ile bakabiliriz: İçi süt ile dolu büyük bir kab ısıtıldığında, kısa bir zaman sonra o süt kaynar ve etrafa taşar. Hz. Peygamberin kemâlâtını o kabın içindeki süt olarak düşünürsek, o kabtan taşan sütler de bütün peygamberlerin, velilerin ve diğer mü'minlerin kemâlâtıdır. Zira Kâinatın Fahr-i Ebedîsi, yaratılmışların en ekmeli, Cenâb-ı Hakk'ın en ehemmiyetli masnûu, en sevgili abdi, kâinatın çekirdeği, nûru, esası ve en mükemmel meyvesidir.

Bütün güzel ahlâkın, faziletin, züht ve takvânın, şefkat ve merhametin, âlicenaplığın, affın, azim ve sebatın, fedakârlık ve gayretin mümessili olan O Yüce Peygamberin mânevî şahsiyetini en güzel bir şekilde anlamak, sünnetini rehber edip hayata tatbik etmek bütün beşeriyete lazımdır. Bu sadece İslâmî bir ihtiyaç değil, ahlâkî, ilmî, medenî ve insanî bir ihtiyaçtır. Çünkü O'na ait olan her şey, her söz ve her fiil güzeldir ve hikmetlidir.

Allah Rasûlünün sadece beşerî hâllerini anlatan siyer kitaplarını okuyup, O'nu kisralar, kayserler gibi bir melik veya bir hükümdar sanmak büyük bir hatadır. O'na Cenâb-ı Hakk'ın rasûlü ve en sevgili kulu olarak bakılmalıdır. Böyle bakıldığında O, âsumandan yere inen nûranî bir melek gibi görünür.

Allah Rasûlü vahyin kaynağı ve bütün insanlığın hidâyet meşalesidir. Bu bakımdan O'nun (s.a.v.) hayatını anlatan eserler bir tarih kitabı gibi değil, tefekkür ederek okunmalıdır.

Rasûl-i Zîşan Efendimizin ortaya koyduğu düsturlar, dünyevî ve uhrevî ihtiyaçların temeli ve hülâsasıdır. O'nun yolundan başka bir yol ve O'ndan başka bir rehber yoktur. O (s.a.v.), kendi asrının ve gelecek bütün asırların ihtiyaçlarını temin eden en büyük bir hâkim, en büyük bir mürşid, en büyük bir mehdi ve en büyük bir müceddittir. O'nun makamı, beşeriyetin en yüksek zirvesidir.

Kâinatın Fahr-i Ebedîsi, bütün beşeriyet için maden-i nur ve hidâyet, memba-i mârifet ve feyzdir. İnsanların faziletli olmaları, dünyevî ve uhrevî saadete kavuşmaları ancak, O'nun yolundan gitmeleriyle mümkün olur. Zira bütün bu ulvî hakikatlere en büyük ve en geniş âyine O'dur. Bu bakımdan böyle eşsiz bir şahsiyetin her sözü, her hâli ve her hareketi iyi anlaşılmalı, ferdî ve içtimâî hayata tatbik edilmelidir. Kurb-u İlâhiyeye mazhar olmak, O'na (s.a.v.) uymakla mümkündür.

Dipnotlar

 

1-Bediüzzaman Said Nursî, Mektubat, RNK Neşriyat, İstanbul 2018, s. 105.

2-Nursî, Mektubat, s. 330.