İslam hukukunda işçi, iki ayrı kategori içinde değerlendirilir. Bir; ecîr-i hâs, iki; ecîr-i müşterek. Ecîr-i hâs, özel işçi diye Türkçe'mize aktarılabilir. Bu her hangi bir kişi ya da kuruma, zamanını, mesela; 8 saatini satan insan demektir. Özel işçi bu 8 saatlik zamanını iş sahibine hasretmek zorundadır. İşçi bu süre zarfında kendisine hiç bir iş yaptırılmasa dahi, anlaşmaya konu olan ücreti almaya hak kazanır. Buna göre özel işçi statüsünde bulunan insan, kendine teklif olunan işi 6 saatte bitirse dahi, geri kalan 2 saatini de iş yerinde geçirmek mecburiyetindedir. Fakat patronu ile ayrı bir anlaşma yaparsa ,o 2 saati anlaştıkları şekilde değerlendirebilir. Ecîr-i müşterek ise, halk arasında "götürü" denilen, parça başına iş yapan işçi demektir. Mesela; sipariş usûlüne göre elbise diken terzi, ayakkabı yapan ayakkabıcı ve günümüz meslekleri içinde TV tamirciliği ve benzeri kişiler müşterek işçidir. Zaten soru da bahsedilen husus, bunlar için geçerli değildir.