Yazacağımız hatıra, Beşiktaşspor taraftarlarını keyiflendireceği kadar, bir zaman dinin ne kadar garip kaldığını düşündürerek insanı hüzünlendiriyor. Evet, bu vatanda "bir çeyrek asır Avrupa'dan daha dinden uzak" bir dönem geçmiştir. O dönemleri, o günleri yaşayanlardan dinlediğimizde, anlatılanlardan bazen en derin bir elem duyar, bazen taaccüp eder, bazen de tebessümle karşılarız.

Mesela Halk Partisi devirlerinde bir günlük gazetede o zaman İstanbul müftüsü olan Ömer Nasuhi Efendi'nin Ramazan ayının yüceliğini anlatırken, "Müslümanlar bu ayda oruç tutarlar" diye yazmasına sinirlenen bir valinin; "Müftü efendi bu işlere ne karışıyor?" demesi gibi.

Aşağıda nakledeceğimiz hatıra ise sonraki yıllarda, ülkede nispi bir özgürlüğün kapısının aralandığı yıllarda yaşanıyor. Hadise yine Ömer Nasuhi Bilmen efendinin başından geçiyor.

Yüksek İslam Enstitüsünde dersinden çıkıp evine gitmek üzere Fatih troleybüsüne binen Hocaefendi'yi bir grup genç dikkatle süzmeye başlar. Bir süre sonra cesaret edip yanına yaklaşarak sakalını öpmek için izin isterler. Merhum, tatlı bir tebessümle izin verir. Bir yandan da bunu gençlikte dini bir kıpırdanmanın tezahürünü olduğunu düşünür.

Saygıyla sakalını öpen gençlere Ömer Nasuhi Efendi kendisinin nereden tanıdıklarını sorar. Ama hayret, hiçbiri kendisini tanımamaktadır. Bunun üzerine şaşıran hazret, öyleyse deminki davranışı neden yaptıklarını sorar. Gençler kendisine şöyle cevap verirler;

-Efendim, biz Beşiktaşlıyız da. Sizin siyah beyaz sakalınızı pırıl pırıl görünce dayanamayıp öpmek istedik."

Kaynak

1-Vehbi Vakkasoğlu, Osmanlı'dan Cumhuriyet'e İslam Âlimleri, Cihan Yayınları, İst. 1987