Komünistlerin rehberi, inkılâb kahramânı Lenin vefât etti. Acaba Lenin’in vefâtıyla Rusya’da komünizm beliyyesi dahi mündefi’ olacak mı? Bu suâle cevâb verebilmek için elbette şimdilik zaman daha gelmedi. Bir hafta sonra, belki bir ay sonra ahvâl kendi kendine inkişâf edeceği muhakkaktır.

Bugün memâlik-i ecnebiyyede Ruslar tarafından intişâr etmekte olan gazeteler, Lenin’in vefâtı münâsebetiyle umûm Rus firârîlerine hitâben birçok tebşîrât neşretmektelerdir. Matbûât-ı mezkûre Lenin aleyhinde sitemkâr cümleler ile müteveffânın mesâvîsini ta’dâd etmektelerdir.

Şu cümleden olarak Dersaâdet’te münteşir Press de Suar gazetesi 2 Şubat târîhli nüshasında uzun bir başmakalede şu sözleri yazıyor: “1917 senesi 25 Oktober’de, Büyük Rus hükûmeti makine başına Lenin, Troçki ve rüfekası geçer geçmez, memleketi kökünden sarstılar, her tarafta katiller, açlıklar, yıkıp yakmalar, ölümler devâm etti. Memleketi baştanbaşa tahrîb etmek, bütün memleketin iktisâdî hayatını mahvetmek, halkını perîşân bir hâle getirmek, son derecede fakr u zarûrete düşürmek, yirmi milyondan ziyâde can telef etmek için beş sene müddet Lenin’e kâfî geldi. Lenin bu müddet zarfında o koca memleketi parça parça yaptı.

Bir Rus kalbi için, Rusya’da girân-bahâ ne var ise, Lenin hepsini mahvetti. Bu yeni Timurlenk bunların hepsini yaptı. Lenin yalnız Rusya’yı tahrîb etmedi, bu adamın sû’-i ta’lîmâtı bütün cihâna sirâyet etti: Fransa, İngiltere, umûm İslav memleketleri, Amerika … Hele Almanya cezâsını buldu, başkalarını tahrîb için hazırladığı felâketin bugün kendi memleketi üzerinde bil-fiil tecrübesini görüyor, nihâyet Lenin öldü. Rusya memleketi yaşasın …”

Şu sûretle memâlik-i ecnebiyyede münteşir Rus gazeteleri Lenin’in vefâtı münâsebetiyle mesâvîsini ta’dâdediyorlar. Lâkin şurası şâyân-ı dikkattir ki büyük vahşetlere misâl, daima hariçten, Timur’dan, şundan bundan aramak doğru değildir. Rusların pekâlâ bilmesi iktizâ eder ki Rus vahşetleri dünyâda irtikâb edilen bütün vahşet ve şenâatleri kat kat geçmiştir.

Rus Çarı İvan Groznay’ın yalnız Kazan Hanlığı istîlâsında döktüğü İslâm kanını Timur bütün müddet-i hayâtında dökmedi. Lenin’in yalnız Petersburg dâhilinde katlederek “Nije” nehrine attığı insan lâşeleri haftalarca bahr-i Baltık’a aktı.

Maamâfih Ruslar da yaptıklarının cezâsını buldular. Kânun-ı tabîat böyledir. Herkes ne ekerse onu biçer.

Şübhe yoktur ki bu kere Rus milletinin başına bu felâketi getiren Lenin’in kafasını da tesmîm eden Yahudi felsefesi idi, Karl Marks ta’lîmâtı idi. Şimdi sıra Yahudilere geldiği zannolunur.

Elbette Lenin’in metrûkâtını taksîm mes’elesi başlayacaktır. Zâten bugün Rusya’da re’s-i kârda bulunanların ekseriyeti Yahudidir. Her ne kadar bazıları isimlerini Rus ismine tebdîl etmişlerse de rûhları hâlis Yahudidir. Rusların ilk harekette kuduz hayvânlar gibi Yahudilere saldıracakları muhakkaktır. Kafkasya’da Gürcüler de Ermenilere saldıracaklar. Şu sûretle şimdi Lenin’in rûhu için bir kan daha dökülecek, insanlar bir kan deryâsına daha boğulacaklardır.

Ruslar kana susadılar. Bu inkılâblar yirminci asr-ı medeniyyeti sâyesinde, nihâyet “kan oyununa” müncer olacak! Yirminci asır ulemâ ve siyâsiyyûnu insan kanıyla idmân yapacaklar. Garb medeniyeti müntehâ-yı kemâline vâsıl oluyor!

Lenin öldü fakat kuvvetli bir teşkilatı bâkîdir. Bugün muntazam ve muallem altı yüz bin müsellah askeri mevcuddur. Bu asker her ne kadar hârice karşı muhârebe edemezse de dâhilde büyük iş görebilir. Askerî kumandanlar, erkân-ı harbiyye, zâbitan ekseriyetle Yahudidir. Asker ise Rus ile Tatardır. Komünistler meyânında mukaatele başlarsa, mes’ele kendi kendine kabaracak ve ehemmiyet kesbedecektir. Memâlik-i ecnebiyyede bulunan Ruslar da bu fırsata intizâr etmekteler.

Ruslar hâkimiyet-i milliyyelerini istirdâd için kan dökecekler, can fedâ edecekler, ihtimâl ki maksadları hâsıl olacaktır. Bu meyânda Ruslar ile beraber belki daha fazla, Rusya’da sâkin Tatarlar da kan dökecekler.

Zaten Lenin taht-ı idaresinde bulunan efrâd-ı askeriyyenin büyük bir kısmı Tatar askeri idi. Ve o zaman Lenin karşısında muhârebe eden: Kolçak, Simonof, Denikin vesaire taht-ı kumandalarındaki efrâd-ı askeriyyenin de ekserisi Tatardı. Her iki tarafda Tatar kanı bilâ-maksad heder oldu. Açlıklar ile itlâf edilen milyonlarca Tatarlardan başka bu suretle Rusların dâhilî muhârebelerinde de yüz binlerce Tatar kanı döküldü. Neticede Tatarlar için hiçbir istifade hâsıl olmadı. Hiç olmazsa bu kadar kanlara bedel mukaddes dinlerini muhâfaza edebilselerdi!

İşte Rusya müslümanlarının halleri! Her muhârebede Ruslar ile beraber kan döküyorlar! Hatta din kardeşlerine karşı bile Ruslar ile beraber muhârebelere iştirâk ediyorlar ve ettiler ve daha edecekleri de melhûzdur. Hatta Kafkas müslümanlarından bazıları Rus ordularına gönüllü kaydolunarak Türkiye’ye karşı muharebeye iştirak ettiler. Bu kadar fedakârlığa, bu kadar hıyânete karşı neticede hiçbir menfaat elde edemediler. Menfaat şöyle dursun, haybet ve hüsrana mahkûm oldular. İşte gafletin, işte cehâletin fecî’ âkıbetleri!

Garibdir ki, din kardeşlerine, kan kardeşlerine karşı isti’mâl-i silah edecek kadar cinâyette bulunan bu adamlar, canları için yine Türkiye’ye ilticâ edeceklerdir.

Müslümanlar akıllarını başlarına toplamazlarsa ecnebilerin ellerinde kör bir âlet olmak gafletinden yakalarını sıyıramazlarsa, İslâm’ın emrettiği habl-i uhuvvet ve vahdete sarılmayacak olurlarsa daha çok zamanlar felâketten,  hüsrandan kurtulamayacaklardır. Müslümanları yegâne felâha kurtaracak şey, ancak kendi dinleri ve milletleri için cihâd etmek, vahdet ve uhuvvet-i İslâmiyyeyi te’yîd  ile i’lâ-yı kelimetullahtan başka bir gâye tanımamaktır.

Abdürreşid İbrahim

Sebilürreşad Cilt 23,  s.240