Din-i mübin-i İslam içinde ne temel atarken, ne yeni mülk alındığında, ne devlet ricalinin bir beldeye gelişinde kurban kesme diye bir husus vardır.Yalnız bir insan "Cenab-ı Hakk bana bir araba almayı nasib ederse, evim olursa, oğum askerden sağ-salim dönerse, kızım hastalıktan kurtulursa.... bir kurban keseceğim" diyerek adak (nezir)de bulunabilir. Fakat mutlak nasslar açısından meseleye baktığımızda bu türlü şeylerin dinde yeri olmadığını görürüz. Hatta bina yapımında temele kan akıtmanın veya devlet ricalinin bir beldeye gelişinde ona hayvan kesmenin cahiliye adeti olduğunu görürüz. Bu sebeple fukaha-i kiram, insanın bu türlü durumlarda şirke girebileceği endişesiyle kurban kesmemesi gerektiği üzerinde ısrarla durmuşlardır. İbn-i Teymiye'nin öncülüğünü yaptığı bir grub da "Allah size ölüyü (leşi) kanı, domuz etini ve Allah'tan başkası adına kesileni haram kıldı" (Bakar, 2/173) ayetini delil göstererek böyle vesilelerle kesilen hayvanın besmele ile kesilse dahi etinin yenemeyeceği hükmünü vermişlerdir. Sonuç olarak, İbn-i Teymiye gibi meseleyi bu denli ileri götürmesek de, ihtiyatlı davranmak mecburiyetindeyiz. Onun için mü'minler kalplerin ayarlanamayabileceği, ayakların koyabileceği bu mevzulara karşı olabildiğince hassas olmalılar. Hadisin ifadesiyle "helalın belli, haramın belli" olduğu bir çizgiden saparak, şüpheli şeylerin içine düşmemeliler.