-Marjorie Spiller National Enquirer -

Bu hikâyeyi ihtiyar bir dostumdan dinlemiştim. Ben gençken ve kendime pek güvendiğim günlerde, bir yaz tatilimi yazmak istediğim bir kitap için 'mahalli renk' adını verdiğim bir yerde geçirmiştim. Kitabımın ana karakteri fakir, haylaz bir topluluktan alınacaktı ve bunu tam nerede bulabileceğimi bildiğimi sanıyordum.

Gerçekten de bir gün tam istediğim yere ulaştım. Kırık dökük çiftlik evleri, sıska erkekleri ve solgun kadınları ile burası sanki ısmarlama yapılmış gibiydi. Hepsinin iyisi ise, hayâlimde kurduğum tembellik sahnesi beni boyaları dökülmüş bir kulübenin yanında ayağına solmuş eski bir pantolonla sakallı bir ihtiyar şeklinde bekliyordu. Adam oturduğu iskemleden eğilerek ufacık bir patates tarlasının etrafını kazıyordu.

Pansiyon kaldığım odaya geri dönerken daktilomun başına oturmak için sabırsızlanıyordum. Toprak yoldan kulübenin öbür tarafına döndüğümde manzarayı başka bir açıdan görebildim. Gördüğüm zaman da donup kaldım. Bu tarafta iskemleye dayanmış bir çift kol değneğini ve yere sarkan bir boş pantolon paçasını görebiliyordum. İşte o anda gördüğüm haylaz, tembel karakter muazzam bir cesarete sahip bir şekle girdi.»

O zamandan beri bir adam hakkında bir kere görmekle veya bir kere konuşmakla karar vermedim. İkinci kere bakmak için döndüğümde ise her zaman Tanrıya şükrederim».

Bütün Dünya Mecmuası

Cilt: 3(1978)