Tarihte sık kullanılan deyimlerden birisi 'makatil Talibiyyin' ifadesidir. Kısaca Ebu Talip ve Hazreti Ali'ye dayanan nesillerin gök ekin gibi katliamlarda biçilmesidir. Konuyla ilgili olarak Ebu'l Ferec el İsfehani, ' Makatil et Talibiyyin/ Talipoğullarına, Ebu Talip soyuna yönelik katliamlar' kitabını kaleme almıştır. Asırlar boyunca maruz kaldıkları katliamlara en azından tasfiyelerine temas etmektedir. 

Seyyid ve şeriflerin öldürülmesi isyan eden Alevi kitlelerin öldürülmesinden söz etmiyoruz, ikisi birbirine karıştırılmamalıdır. Söz gelimi kimileri Yavuz Sultan Selim'in Alevi katliamı işlediğini savunurlar. Bunun sağlam bir kaynağı ve dayanağı yoktur ve Osmanlıları karalama amacı gütmektedir. Bunu ileri sürenler, Şah İsmail'in Anadolu'da yürüttüğü fitne ateşine hiç değinmezler. İran'ın Sünni kitlelerinin zorla ve katliamlarla Şiiliğe dönüştürüldüğünü de suskunlukla geçiştirirler. Talipoğullarının katliamına benzer tarihte bir de mihne yani çile dönemleri olmuştur. Halku'l Kur'an/Kur'an'ın mahluk oluşu meselesi gibi meseleler buna örnektir ve Ahmet Bin Hanbel gibiler bu mihne döneminde acı ve çile çemberinden geçmişlerdir.

 Asrımızda en çok çile çeken hareketlerinden ve akımlarından birisi de Müslüman Kardeşler hareketidir. Mehmet Ali Paşa döneminde yaşanan Kale katliamı gibi katliamlar yaşamışlar ve Sisi'nin darbeyle işbaşına gelmesinden itibaren de Nahda ve Rabia meydanlarında 1989 Pekin'de Tiananmen Meydanında yaşandığı gibi kitle katliamı yaşamışlardır. Sanki Sisi idaresine katliam yapması için açık çek verilmiştir. Dönemin ABD Dışişleri Bakanı John Kerry darbeci askerlerin demokrasiyi yoluna koymaya geldiklerini ileri sürmüştür. Günümüzde de aynı anlayıştan ileri gelen uluslar arası arabulucu ve Kerry gibi bir Yahudi olan Dennis Ross da Gazze'nin İhvan'dan temizlenmesini ve taş üzerine taş bırakılmamasını istemiştir.

 ABD'nin 100 yıllık süreç içinde Ortadoğu'ya müdahalelerinin gerisinde ve gerekçeleri arasında iki tehlike sayılmaktadır; Komunizmle mücadele ve yükselen İhvan gibi İslami hareketlerin önünün kesilmesi (1). Bu iki tehlike karşısında bölgenin İsrail'in etrafında kenetlenmesini ister. Suriye ile Mısır arasında kurulan Birleşik Arap Cumhuriyeti dönemi ile Baas darbesi arasındaki dönemde başbakanlık yapan Muhammed Maruf Devalibi bölge meselelerini Amerikan elçisiyle müzakere etmektedir. Amerikan elçisi İsrail'e açık kapı politikası uygulayan Ürdün'ü model almalarını salık vermektedir. Devalibi ise İsrail ve Siyonizm ile beraber olmak yerine SSCB ile ilişkileri geliştirebileceklerini söyler. En azından SSCB'nin topraklarını işgal etmediğini sadece ideoloji dayattığını hatırlatır. Halbuki o dönemde Emced Zehavi gibi İhvan liderlerine göre bölgede üç tehlike barınmaktadır; Komunizm, Siyonizm ve Masonluk! Bunun üzerine Amerikalılar Devalibi'ye bir kulp takarlar; Kızıl sarıklı adam derler. Sorbonne'da okusa bile Devalibi sonuçta medrese kökenlidir ve bunun için de kendisine kızıl sarıklı lakabı takılmıştır.

 1917 ile 1947 yılları arasında Filistin'in patronu İngiltere idi ardından dümene ABD geçmiş ve İsrail'in 15 Mayıs 1948 tarihinde ilanından (Nekbe)hemen sonra 11 dakika içinde İsrail'i tanımıştır. İngiltere İsrail'e ebelik yaparken bilahare İsrail ABD'nin beslemesi (rebibe) olarak anılmıştır. Bugün dahi bu ilişki türü devam etmektedir. ABD ilk günden itibaren bölgede komunizme ve İslami hareketlere karşı olduğunu bildirmiştir. Buna göre siyaset tayin etmiş ve izlemiştir. İslami hareketleri bilahare radikalizm/aşırılık (tatarruf) temasıyla anmaya başlamıştır. Daha sonra da Hamas gibi İslami hareketleri terör kalıbına dökmüştür. Yine ona göre PKK terör sıfatı taşımamakta bilakis terörle mücadele etmektedir. Bu durumda PKK'nın Türkiye ile mücadelesi de terör kapsamına girmektedir. Kısaca bu durumda terörist yapı PKK yerine Türkiye oluyor! Aynı zamanda Türkiye NATO üyesi olarak kalıyor!

 Geçmişte HAMAS'ın yerinde İsrail'e karşı mücadele eden unsurlar fedai sıfatıyla anılıyorlardı. Aralarında Leyla Halit gibi bayanlar da bulunuyordu. Zamanla adlandırmalarda değişiklikler arız olmuş ve Arap ülkeleri de Filistinlilerin karşısına geçmiştir. Ürdün rejimi Kara Eylül olaylarında çok sayıda Filistinli öldürmüş ve onları ülkeden sürmüştür. Yine baba Esat rejimi 1983 yılında Filistinlileri Lübnan'dan ve Trablusşam'dan Tunus'a sürmüştür. 1982yılında ise Sabra ve Şatila katliamı yaşanmıştır.

Arap ülkeleri ortak Filistin davasına destek vermek yerine Filistinliler arasından kendilerine bağlı militan devşirmeye başlamıştır. Çekişmelerinde onları kullanmışlardır. Filistinlilere terörist diyenler ve terörist muamelesi uygulayanlar gerçekte terörist olan Ebu Nidal'i (Sabri el Benna) bağırlarına basmışlardır. Ahmet Cibril gibiler Filistin davasının değil Esat'ın fedaisi idiler. Yeri geldiğinde Esat namına karşıt, muhalif Filistinlileri öldürüyorlardı.

Aksa Tufanı günlerinde Musa Ebu Marzuk dikkat çeken bir açıklama yaptı ve başta Ramallah yönetimi, Mahmut Abbas olmak üzere Arap rejimlerinin Hamas'tan kurtulmayı İsrail'e havale ettiklerini ifade etmiştir. Musa Ebu Marzuk Ramallah ve Arap rejimlerinin gizlice Batılı ülkelerden Hamas'ı tasfiye etmesini istediğini ifade etti ( https://www.youtube.com/ watch?v= 1Mb7jRfyzQ8 ).

Çağın İhvan katliamları

 Günümüzde pek çok İhvan katliamlarından söz etmek mümkündür. Bunların en bariz ve dikkat çekici olanlarından birisi Şubat 1982 tarihinde yaşanan Hama katliamıdır. Hama katliamında kimi verilere göre şehir halkından 30 ile 90 bin kişi arasında insan öldürülmüştür. Bu katliamı gerçekleştiren ise Rıfat Esat ve Seraya Difa adıyla anılan birlikler, güvenlik güçleridir.

 2013 yılında Kahire'de ise Nahda ve Rabia katliamları yaşanmıştır. Oturma eylemi yapan halkın üzerine tanklar ve zırhlı araçlar salınmıştır. İki meydanda yüzlerce insan katledilmiştir.

Ä°ki ÅŸehrin hikayesi ya da Hama'dan Gazze'ye

Meskun mahal katliamı veya Hama modelini Gazze'ye adapte eden İsrail yönetimi 5 defa bu bölgede uzaktan katliam yapmış ve şehir savaşında ise Hama modelini kopya etmeye kalkışmıştır. Gazze ile Hama'nın ortak yönü her iki şehrin de İhvan-ı Müslimin ile anılmasıdır.

1952 darbesinden sonra adları ABD ile anılan Ahbar el Yom gazetesi sahipleri Mustafa Emin ile Ali Emin kardeşlerden Mustafa Emin 'Gülümseyen ABD' diye bir kitap kaleme almıştır. Sonrasında 75 yıldır ABD, hür dünyayı güldürme adına herkesi ağlatmaktadır.

 Dipnot

1-Bisaraha an Heykel, Kerem Åželebi, s: 21. Kahire-Tarihsiz.