Uğraşıp durdum evde dün yine saatlerce,

Bazısı soluk, bazısı dağınık, bazısı eskice.

Masadakiler mi benim, yoksa raftakiler mi?

Beynim bir ardiye mi, yoksa bir kiler mi?

Bir sürü ajanda, defter, bir yığın kitap;

Oysa ben bir insan arıyorum kabil-i hitap!

Bir insan arıyorum, biraz insanla ilgilenen,

Gittiği yere vaktinde gidip vaktinde gelen.

Her zaman, içinde kıpır kıpır bir sevinç kuşu,

Her zaman gönlünde derin, büyük bir huşu.

Yüzünü görünce gülen, içi açılan elbet,

İçinde bir merhamet yüzünde bir heybet.

"Yok" demesi, gökten beyaz bayrak indiren,

"Var" demesi bizi çocuk gibi sevindiren.

Artık araçlar çok, kim bekler yol kenarında,

Bu gün bitti; elbet akşam olacak yarın da.

Boşuna bekleme dostum, beklediğin ayarında,

Bekleyeceksen birini bekle, o da gönül diyarında.