Aceb bir kârubân-hâne bu dünyâ,

Gelen gider, konan göçer bu ilden.

Vefâsı yok, safâsı fânî hulyâ,

Gelen gider, konan göçer bu ilden.

Civânları cefâ ile eder pîr

Ne gedâlar güler bunda, ne emir

Misâfîrhânedir ol pâk-i zamîr

Gelen gider konan göçer bu ilden

Yıkar tahtları, şâhların başına

Çalar yere ağu katar aşına

Yazar hasbihâlin mezar taşına

Gelen gider, konan göçer bu ilden

Görülmemiş vefâsızın vefâsı

Ecel şerbetinin yokdur şifâsı

Bu dâr-ı mihnetin olmaz safâsı

Gelen gider konan göçer bu ilden...

Aman LUTFÎ gibi gâfil bulunma

Ölümdür âkıbet ferah salınma

Muhakkak sen de ölürsün alınma

Gelen gider konan göçer bu ilden

Hâce Muhammed Lutfî(Hulâsâtü’l-Hakâyık’tan)