(ceviz - kuru üzüm)

Feqiler, ey feqiler(medrese talebeleri) dinleyin siz,

Ne söylersem bilin, ezberleyin siz.

Ki gerçekten size ben sevgidarım

Samimi bir sever, hem gam-güsârım.

Sözüm hoş söz olup, pur nazirdardır

Güzel, tatlı misali nev bahardır

Harabi kesmeğe keskin kılıçtır.

Adına benzeyen göz-u mevijdir,

 TAHSİL FASLI

Okuyun etmeyin taksir-u süstlük.

Emanet, sa'y-u tahsil-u dürüstlük.

Dürüstlük bir kısa lafz hem uzun o.

Dürüst kim olmaz ise kirlidir o.

Okuyun yaz-u kışta her ve mutlak.

Sakın hiç bilmeyin bir gün yorulmak.

Huvanda kes muhakkak her emirdir.

Ne honda kes sarımsak benzeridir.

Mütalaa edin dikkatle hep siz.

O öyle mal ki daim hem zevalsız.

Metinlerden sakın bir lafz unutma.

Fakir, malsız, eli boş biri kalma.

Bırakmaz âlimi yazmak o mani'

Ki ilminden ede tek lafz-ı zayi'.

Kalemdir yarısı ilmin bilâ şek.

Kamuya hat, gümüş, altın bu gerçek.

 SEYDÂYA HÜRMET FASLI

Muhakkak hocanın ikramı farzdır.

Kim ikram etmese, in'am yemezdir.

Eğer sen hocadan fayda dilersen.

Ona her dem itaat etmeli sen

İtaat etmeyen seydaya bir fert

Hayır kar eylemez dünyada o mert

Ona şayet itaat etmesen bil

Ki seydandır senin o, nefs-i câhil.

Seven ol zahir-u batin ona sen

Onu sevme, onu kim sevmese sen

Bizim öncü Aliyyul-murtaza der,

Efendim, bir kulum üstada ben her

Biri İskender'e der, âlimi sen

Babana her zaman takdim edersen,

Niçin? Der faydası onun fenadır

Velâkin âliminkinin bekadır.

ARKADAŞLARLA GEÇİNME FASLI

Refahla birbirinizle geçinin

Okuyun maksadıyla siz hudânin.

Ve birbirinize hürmet edin siz.

Ve birbirinize hizmet edin siz.

Emanet sad emanet, sad emanet

Edin birbirnize daim sıyânet

Husûsan fazla bir lafz okuyana,

Efendi söyleyin hep birden ona. 

Özel askersiniz hep o ilah'a

Ve hizmetkârsınız o bârigaha,

İyi olmazsanız şayet kalırsız

O dergâhtan geri hem de maaşsız.

Sakin dünyada kavga etmeyin siz

Hayat boyu zarar hem şerm edersiz.

Demesin biriniz fazla uzakdır

Benim aşım ya da işim bu zordur

Süpürmem hücreyi her gün size ben

Evimde çok aziz pur naz erim ben

Kibarım şalvarımdan şerm eder ben

Alevvar gömleğim var bak hele sen.

AHLAK FASLI

Sakın hep olmasın gözler kaşıkta

Yada mavi olan şalvarda saçta

Libasla saç kadın işi, yakışmaz

Kimin ekmekse metni, kıymet etmez.

Fakihlerle olur sohbet alâyık

Ama ağyarla olmaz asla layık.

Vakarla her ve her yerde yürün siz

Sağa sola ayıp bakmak bilirsiz.

Muhakkak çokça gülmek hem bağırmak

O akıllılığa ters, ey er i hak.

Temiz et yerleri var kuvvetinle.

Ayıp, ar hücrelerde çöp, sen önle.

 HATIME

İlâhî! Sen beni hem cümle tullab

Menahîden koru ey berr-u vehhab.

O pak evsafla tezyin et bizi hep

Fakir-u hem de çok muhtacız ey rabb.

Bize et ettiğin deryadan ihsan

İyi kimselere saf yek du fincan.

Salât-u hem selàm add-i hurufla

Ulu peygambere ashab-u âla

Yazan: Üstad Şeyh Müşerref (ks.)

Tercüme eden: Hâdimi Abdulalim