Mazime her baktıkça başımda donar kanım.

Gençlik sarhoşluğu var, gafletledir her anım.

Oysa ben bir yolcuyum, yolcuya azık gerek,

Poşetlerim bomboştur, ne kadar unutkanım.

Bir mazeret mi bilmem ama ben bir insanım.

En dikkatli anımda peşimdedir nisyanım.

Yepyeni bir listede ismimi de yazdırsam,

Yine peşimden koşar, gelir çatar isyanım.

Nefsim ahtapot gibi kemirdi ruh-u canım

Gönlüm de şike yaptı uzaklaştı cananım,

Güneş orda dururken aynayla oyalandım.

Şaşkın halime ağlar hem arz, hem asumanım.

Her kapı çalar ölüm, müstesna hanedanım

Yerim yurdum belirsiz, Kaf dağıdır cananım

Dünyada herkes fani, benim sıram atlanmış,

Sanki beni unutmuş, gerçekten çok nâdânım

Niyazi BEKİ/20.1.2013