Nereden kaynıyor hayat ırmağı?

Bu durmaz karanlık akış nereye?

Annem mi açılan mezar kucağı?

Ebedi geceden bakış nereye?

Meçhul bir yolcuyum bu son akşamda.

Ümit nurum söndü, siyah bir camda.

Evim, çocuklarım, gözüm arkamda

Ahbablar, bu itiş kakış nereye?

Artık ne mavilik, ne pembe bahar.

Ne mektep, ne sandık, ne sahil, hep kar..

Söyleyin benimle uçan ey kuşlar

O yazlık dünyadan bu kış nereye?

Gönlümde yıldız yok, gözümde ışık.

Emeller, rüyalar karmakarışık.

İmanım nerdesin? Gel karşıma çık.

Bu derin girişten çıkış nereye?

Birkaç rekât namaz, zekât, oruç, hac.

Dualarım gibi kabule muhtaç.

Şeref son nefeste edince miraç,

Semalardan koptu alkış, nereye?

Abdurrahman Şeref Güzelyazıcı

Not: Son devir din âlimlerinden, vaiz ve müftülerinden olan Abdurrahman Efendi 1904 doğumluydu. Dârü'l-hilâfeti'l-aliyye Medresesini (1924) ve Darülfünun İlahiyat Fakültesi'ni (1927) bitirdi. Bu şiir, merhumun vefatından(1978) sonra, cebinde bulunmuştur. Allah rahmet eylesin.

Kaynak

İslam Mecmuası

Mayıs 1984

Sayı: 9