Soru:İslam’da organ verilebilinir mi? Yani canli iken böbrek vermek veya ölü bir kimsenin gözlerini bagislamasi mesela. Benim mantigim bunda bir beisin olmamasi zira vucud bir kaliptir veya arac önemli olan ruhtur. Insanlara yardim etmek her müslümanin görevidir, bu nedenle organ vermekte bir beis olmamalidir. Fakat islamin bu konudaki hükmünü bilmek isterim. Cevap:Pek çok İslam alimi bir insandan bir başkasına herhangi bir uzuv aktarılamayacağını ifade etmişlerdir. Bununla birlikte organ nakli için bazı şartlar ortaya koyanlar olmuştur. Mesela ölüye müdahale edilebilmesi için onun hayatta iken bu konuda izninin olması veya böyle bir izin yoksa birinci derecedeki yakınlarından izin alınması gerekir. Burada duyulan ayrı bir endişe, insanın bedenine malik olmaması yönüyle böyle bir izni verme yetkisine haiz olup olmadığıdır. Bu mesele de hükme bağlanmamıştır. Organ verilecek şahsın durumu da önemlidir. Şayet bu ameliye ile her fırsatta dine kin kusan birisinin sebepler planında yaşamasına sebep olunursa, mesuliyetinin sebep olana da yükleneceği unutulmamalıdır. Bu sebeple bu konuda son nokta konulmamıştır ve mevzu uzman bir heyet tarafından enine boyuna konuşulup bir karara bağlanmalıdır. Hayvandan veya sun'i organ yaparak gerçekleştirilen nakillerde dinen bir mahzur yoktur. Son günlerde yazılıp-çizilmeye başlanan yeni gelişmeler de var bu alanda... Mesela beynin bazı fonksiyonlarını yüklenebilen bir beyincik oluşturarak dışarıdan nakil yapılmadan meselenin içinden çıkma gibi gelişmeler takdire şayandır. Zaten canlı veya ölüden nakli tek çözüm olarak görmek çok eksik bir yaklaşımdır. Bu durumda yeni çözümlerin önü kapanıyor demektir. Halbuki her hastalığın mutlaka çaresi bulunacaktır. Bunu Allah Rasulü'nün müjdelerinde görmekteyiz. Öyleyse mevcut tedavi yöntemleriyle yetinmek dûn-himmetliktir. Bu, kainat eczanesinde saklı bulunan çözümü bulmama anlamına gelir. İnsanın mükerremiyet vasfını ihlal etmeden ve mülkiyet noktasında insana müdahele edilmeden bu meseleyi çözme yolları araştırılmalıdır. Bu da hekimlerimizin gayretlerine vâbeste bir husustur. Belki zaman içinde bugün duyulan endişelere hiç yer verilmeden bu mesele de halledilecek ve gönül rahatlığı içinde insanlar bu türlü sıkıntılarından kurtulabileceklerdir.