Sen gelmeden evvel her yer karanlık

Küfre, dalalete girmiş insanlık

Güneş gibi her tarafı aydınlık

Eyledi nurun canım peygamberim

Yer çatlak, esen rüzgârlar zehirli

Gözler hasetle dolu, nas kibirli

Kalpleri sönmüş, ruhları çok kirli

Kömürü, elmas ettin peygamberim

Hep vahşet, kan akardı oluk oluk

Tüm dünya nefesinle aldı soluk

Yaratılan en üstün hem ilk mahlûk

Senin âli nurundur peygamberim

Fahr-i âlem! Sen olmasaydın eğer

Ne melek ne insan olurmuş meğer

Yüce Hakk'ın sana verdiği değer

Kitaplarla anlatılmaz peygamberim

İnsanlar hem cahil, hem de çok vahşi

Cehalet devrinin yoktur bir eşi

Sensin sema-i esrarın güneşi

Nurun her yere gitti peygamberim

Müjdeledi seni, Kâhin ve Rahip

Himaye etti seni, Ebutalip

Küfre, şirke, zulme geldin hep galip

Adaleti tesis ettin peygamberim

Her zaman giderdin Gar-ı Hira'ya

Hep düşünür, sığınırdın Mevla'ya

Hazırdın artık en ulvi davaya

Yaşın kırk idi aziz peygamberim

Kâinatı okudun satır satır

 Buyurdun, 'Rabbim hayretimi artır'

Hakk'ın yanındaki o yüce hatır

Âlemi halk ettirdi peygamberim 

Ümmi idin, Hak idi senin hocan

Gelmeden âlemi sardı heyecan 

Yolunda feda edildi; evlat, can

Kalplerin mahbubusun peygamberim