Günlerden bir gün zengin bir baba, oğlunu köye götürdü. Bu yolculuğun tek amacı vardı; insanların ne kadar fakir olabileceklerini oğluna göstermek. Çok fakir bir ailenin çiftliğinde bir gece ve bir gün geçirdiler.

Yolculuktan dönerken baba oğluna sordu; "insanların ne kadar fakir olabileceklerini gördün mü?"

"Evet."

"ne öğrendin peki?"

Oğlu cevap verdi;

"Şunu gördüm; bizim evde bir köpeğimiz var, onlarınsa dört. Bizim, bahçenin ortasına kadar uzanan bir havuzumuz var, onlarınsa sonu olmayan bir dereleri. Bizim bahçemizde ithal lambalar var, onlarınsa yıldızları. Bizim görüş alanımız ön avluya kadar, onlarsa bütün bir ufku görüyorlar."

Oğlu sözlerini bitirdiğinde babası söyleyecek bir şey bulmadı. Oğlu ekledi;

"Teşekkür ederim baba, ne kadar fakir olduğumuzu gösterdiğin için."

Kaynak

Prof. Dr. Mustafa Yıldırım, Hayata Dair, Tibyan Yayıncılık ve Matbaacılık, İzmir, 2006