Ders: 26. Söz (Kader Risalesinden 1. Mebhas)

Ders yapan: Mehmed Kırkıncı Hocaefendi

*Arı bal peteğini ölçü ile yapıyor. Petekler ne üçgen, ne de dörtgen. Öyle olsa, bal durmaz, sökülür. Onun için altıgen yapıyor. Bütün hayvanlar yuvalarını, bir ölçü, bir plan ile yapıyor. İşte bu plandır kader.

*Bir insanın su içme isteği, diş ağrısı, açlığı vs. vicdani meselelerdir, ilmi meseleler değil. Kader ve cüz'i ihtiyariye ait meseleler de böyledir, vicdana taalluk eder.

*Namaz için abdest alacağız..

Su Kimin?

Eller kimin?

Namazda Kur'an'ı okuyoruz, anlıyoruz. Akıl kimin? Hepsi Allah'ın. O halde gururlanmaya hakkımız yok.

*Allahu Teala'nın bizim başımıza gelecekleri bilmesi mi gerekir, bilmemesi mi? Bilmesi..Yoksa –hâşâ- ona cehalet isnad etmiş oluruz.

 *Cenab-ı Hakkın bizim başımıza gelecekleri önceden bilmesi amellerimize tesir etmez. Mesela evliyadan bir hâkim, bir suçlunun bir suçu işleyeceğini keşfen bilse ve kaydetse suçlu daha sonra, "sen önceden bilmeseydin, ben bunu yapmazdım" diyemez.

*Güzellikler ustanındır. İnsandaki bütün güzellik ve kemalat Allah'tandır.

*Allah'a inanıp, ahirete inanmayan adamla muhavere: "Bir zaman yanıma bir zat geldi; "Hocam" dedi, "Ben Allah'ın varlığına öyle bir inanıyorum ki, hiç şüphem yok. Ama ahirete inanamıyorum. Ninem vefat ettiğinde ben yanındayım. Kendi kendime dedim; Bu nerde dirilecek?"

 Muhatabıma dedim ki; "Sen cidden Allah'a inanıyor musun?" "Evet" dedi. Dedim ki; O halde ahirete de inanman lazım. Çünkü o inandığın Allah diyor ki; "Ahiret var"

Sonra o, derslere devama başladı. Haşir Risalesi olan 10. sözü ona okuduk. Aradan epey zaman geçmişti, bir gün ders Cennet hakkındaki 28. söz'dendi. O, dedi ki; "Hocam, artık ben ahirete nasıl inanıyorum biliyor musunuz? Sanki gittim, geldim, çarşılarını gördüm, döndüm, geldim gibi inanıyorum."

*Bir padişah birisine dese ki "beni filan yerde beklersen sana yüz altın." Oraya gidip de parayı alan kimse fahirlenemez. Namaz sual, cennet cevap. İkisi de Allah'tan..

*Hayrı isteyen Rahmet-i ilahiye.. Nefis hayrı istemiyor. Sabah namazını kılmamızı isteyen Cenab-ı Hak, kılmak istemeyen nefis.

*1973'te hapisteki hadise..

Bir gece Kader Risalesi'ni okuyorduk. Necati Kurşunoğlu okuyor, ben de izah ediyordum. Risalenin bir yerinde şu cümleler geçiyordu:

"Meselâ: Hâkim seni sirkatle mahkûm edip hapsetti. Halbuki sen sârık değilsin. Fakat kimse bilmez gizli bir katlin var. İşte kader-i İlahî dahi seni o hapisle mahkûm etmiş. Fakat kader, o gizli katlin için mahkûm edip adalet etmiş. Hâkim ise, sen ondan masum olduğun sirkate binaen mahkûm ettiği için zulmetmiştir." Bu kısım okunurken, orada bulunan Horosan'ın köylerinden Abdulgafur adındaki bir adam ayağa kalktı.

"Hocam benim içimde bir Allah'ın bir de benim bildiğim bir sır var. Bu dersin hatırı için o sırrı açıklayacağım." dedi.

"Biz nedir?" diye sorduk. Şunları anlattı: 

"Ben Trabzon'da askerdim. Bir bölük komutanımız vardı. Beni çok seviyordu. Ben de onun sevgisinden istifade ederek:

"Komutanım, bana izin ver, köyüme gidip geleyim." dedim.

"Peki git. Ama yakalanırsan firari sayarım. Yakalanmazsan hiç kimse duymaz." dedi. Ben de gece yola çıktım. Niyetim köydeki bir düşmanımı öldürmekti. Nitekim düşmanımı öldürdüm. Tekrar bölüğüme döndüm. Hiç kimse o adamı benim öldürdüğümü bilemedi.

Ben terhis oldum ve köyüme döndüm. Aradan uzun seneler geçmişti. Horasan'dan bir gece köyüme gittim. Ben köye vardıktan sonra köyün civarında bir araba soymuşlar. Kimin soyduğunu araştırırken, benim o gece köye girdiğimi öğrenmişler. Şahitler tutuldu ve bana on dört yıl hapis verildi. Fakat benim ne arabadan, ne de hırsızlıktan hiç haberim yok." 

Bu olay o kadar enteresan oldu ki, herkes şaşırdı. (Hocamızın sohbette anlattığı hadiseyi, Hayatım Hatıralarım adlı eserinden naklettik.)

*Kambur gencin hikâyesi: Hocamızın sohbette anlattığı hadiseyi, Hayatım Hatıralarım adlı eserinden okuyabilirsiniz.)